Τι είναι κι αυτό!
παντού περάσαμε απέναντι
στου δράκοντα
το κτήμα,
που ‘ναι
αδερφομοιρασιά με το
δικό μας.
Πάει ! Τα φυτά
μας αντραλιάστηκαν.
Σε στρώμα κοπριάς παχύ,
ως είναι φυτρωμένα,
Βιάζονται απ’
τις ρίζες ν’
απομακρυνθούν.
Η δυσοσμία που
τα θρέφει,
συνάμα τ’ απωθεί,
και
αυγαταίνουν αλλοπρόσαλλα.
Ως είναι ο
κορμός αδύνατος,
κι οι άνεμοι ανόητοι,
γέρνουν στου δράκου
τη μεριά.
Εκεί λοιπόν καρπίζουν
τα καλά,
κι εκεί θεριεύουν
τα ζιζάνια.
Δράκου
καρπούς, δράκου κλωνάρια.
Άμετρη, όμοια
η ζωή μας.
Ντυμένη στης υπερβολής
το φόρεμα.
Με μέτρο της αξίας μας,
την ονειροφαντασιά μας.
Τραβηγμένες
από τ΄ αυτιά οι
αρετές
να δείξουν μεγαλύτερες,
κι εν τέλει να
γίνουν, παρασάνταλα.
Και οι μικρότητες κι
εκείνες θεριεμένες,
ομοίως
παρασάνταλα. Εμείς ; αλαφιασμένοι
ιχνηλατούμε
επιμελώς τα πέντε!!!
σημεία του ορίζοντα.
Δημήτριος
Β. Κίσσας
Τοπογράφος Μηχανικός
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου