Σε ένα μέρος ξεχασμένο από τους ανθρώπους, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα και τους ενοχλητικούς ήχους, μέσα σε ένα γαλήνιο και παραδεισένιο τοπίο, βρίσκεται ο Άγιος Βάρβαρος Τρύφου και το ομώνυμο φαράγγι.
Στο νομό Αιτωλοακαρνανίας, σε απόσταση 50 χιλιομέτρων από το Αγρίνιο, μεταξύ των Ακαρνανικών Ορέων και του Αμβρακικού κόλπου, βρίσκεται αυτή η περιοχή που μαγεύει όλους όσους την επισκέπτονται. Εκεί το τοπίο διαφοροποιείται εντελώς, και προβάλλει μπροστά στα μάτια του επισκέπτη μία πανέμορφη περιοχή, με δασώδεις εκτάσεις και τρεχούμενα νερά, κάνοντας τους πάντες να παραξενεύονται πως δεν την ήξεραν!
Καθώς πλησιάζει κανείς προς την πηγή του Αγίου, αρχίζει να ακούει τον ήχο από τους καταρράκτες και κυρίως του μεγαλύτερου ,που ονομάζεται και “αφρός” . Εκεί μπορεί να πάει κανείς, αφού ακολουθήσει ένα πλακόστρωτο μονοπάτι που βρίσκεται στην δεξιά πλευρά του κεντρικού δρόμου. Κατηφορίζοντάς το, ο επισκέπτης φτάνει στον καταρράκτη και στη λίμνη που αυτός δημιουργεί. Εδώ μπορεί κανείς να κάνει και μπάνιο .Τα νερά είναι πεντακάθαρα και γαλαζοπράσινα. Το μόνο “ελάττωμα” είναι ότι είναι… παγωμένα! Στο σημείο αυτό υπάρχουν πλατάνια με παχύ ίσκιο, όπου μπορεί να κάτσει κανείς και να ξεκουραστεί.
Συνεχίζοντας όμως τον δρόμο, φτάνουμε στον ξενώνα (που δεν λειτουργεί πλέον) και στον χώρο στάθμευσης που υπάρχει εκεί. Ο δρόμος δεν συνεχίζει παραπάνω, αλλά από εδώ ξεκινούν τα μονοπάτια για τους υπόλοιπους καταρράκτες και το φαράγγι. Στα δεξιά λοιπόν και πάλι, υπάρχει σηματοδότης που επιδεικνύει στους πεζοπόρους τον δρόμο που θα πρέπει να ακολουθήσουν. Πρόκειται για ένα πλακόστρωτο μονοπάτι, που καλύπτει μία έκταση 2 περίπου χιλιομέτρων. Αρχικά, ο πεζοπόρος θαυμάζει τον αφρό από ψηλά. Η θέα από το σημείο αυτό είναι πανέμορφη και μπροστά στα μάτια του επισκέπτη ξεδιπλώνεται η ομορφιά της άγνωστης Ακαρνανικής γης. Πηγαίνοντας εν συνεχεία προς το εσωτερικό του φαραγγιού, παρατηρούμε έναν δεύτερο καταρράκτη και τη λιμνούλα που σχηματίζεται, η οποία χρωματίζεται από το πράσινο της πυκνής βλάστησης που αντικατοπτρίζεται πάνω της.
Από εκεί και πέρα ,υπάρχουν πολλοί μικροί καταρράκτες κατά μήκος του ποταμού, ο οποίος βρίσκεται δεξιά από τον περιπατητή. Στο φυσικό αυτό μονοπάτι υπάρχουν και μέρη όπου μπορεί να ξεκουραστεί κάποιος. Ενώ λοιπόν κατευθυνόμαστε προς το τέλος του μονοπατιού και περνώντας μια μικρή γέφυρα, ο επισκέπτης φτάνει σε μία μεγάλη γέφυρα την οποία και περνά για να συνεχίσει την πορεία του για λίγα ακόμη μέτρα. Τώρα το ποτάμι βρίσκεται από την αριστερή μας πλευρά. Λίγο αργότερα, το μονοπάτι σταματάει. Όποιος όμως βρίσκεται σε καλή φυσική κατάσταση και διαθέτει τον απαραίτητο εξοπλισμό, μπορεί να συνεχίσει και παρακάτω! Και οι εκπλήξεις φυσικά συνεχίζονται…
Περνώντας τα όρια και μετά από λίγα λεπτά βρισκόμαστε απέναντι σε ένα ακόμη μαγευτικό τοπίο. Πίσω από τους μεγάλους βράχους ξεπροβάλλει ο τρίτος σε ύψος καταρράκτης της περιοχής, εξίσου εντυπωσιακός με τους υπόλοιπους. Το μυστικό του είναι ότι βρίσκεται καλά κρυμμένος και θέλει παρατηρητικότητα και λίγη προσπάθεια για να τον εντοπίσει και να τον προσεγγίσει κάποιος. Από πάνω του, περνά ένα παλιό γεφυράκι (ακατάλληλο σήμερα) που οδηγούσε παλιά στο εκκλησάκι της Αγίας Ελεούσας, το οποίο βρίσκεται σφηνωμένο μέσα στα βράχια, σε ένα τοπίο απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς.
Αναμφίβολα, αν επισκεφτείτε την περιοχή, η ψυχή σας θα γαληνέψει και το μυαλό σας θα καθαρίσει από κάθε σκέψη και σύγχυση που το βασανίζουν, και θα αποκτήσετε ευεξία και καλή διάθεση. Το μόνο αρνητικό είναι ότι η περιοχή (η οποία διαθέτει και ιαματικά λουτρά) δεν έχει αξιοποιηθεί δεόντως από τις τοπικές αρχές, οι οποίες αδιαφορούν και δεν δείχνουν την απαραίτητη προσοχή για την ανάδειξη και την διαφύλαξη αυτού του άγνωστου ελληνικού παραδείσου. Ας ελπίσουμε η μοναδικότητα αυτού του τόπου να προστατευτεί, για να μπορέσουν και οι επόμενες γενιές να τον απολαύσουν.
Δείτε φωτογραφίες από τον κρυμμένο αυτόν παράδεισο.
Read more:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου