γράφει η Φωτεινή Γιαννακοπούλου, γενική διευθύντρια ΣΠΕΛ
Ηεφαρμογή της ορθολογικής λίπανσης των καλλιεργειών, που συμβάλλει όχι μόνο στην αύξηση της ποσότητας της παραγωγής και στη βελτίωση της ποιότητας των παραγόμενων αγροτικών προϊόντων, αλλά και στην αειφορία των γεωργικών οικοσυστημάτων.
Η άρρηκτη σχέση της ελιάς με το άζωτο
Η ελιά ευδοκιμεί σε μεγάλη ποικιλία εδαφών και προσαρμόζεται εύκολα σε ξηροθερμικές συνθήκες. Ωστόσο, η καλλιέργεια της ελιάς έχει υψηλές απαιτήσεις σε θρεπτικά στοιχεία, κυρίως αζώτου, καλίου, μαγνησίου και βορίου, των οποίων η διαθεσιμότητα επηρεάζει σημαντικά την επιτυχία της.
Τα θρεπτικά στοιχεία που απομακρύνονται από την καλλιέργεια της ελιάς κάθε χρόνο είναι αναγκαίο να αντικατασταθούν μέσω της λίπανσης, για να διατηρηθεί η παραγωγικότητα της καλλιέργειας, η ποιοτική παραγωγή και η γονιμότητα των εδαφών.
Συνεπώς, ο καθορισμός του πλάνου λίπανσης είναι αναγκαίο να βασίζεται στα αποτελέσματα της εδαφολογικής και φυλλοδιαγνωστικής ανάλυσης για την επίτευξη υψηλής παραγωγής και ποιότητας και συνεπώς να εξασφαλίζεται ικανοποιητικό εισόδημα για τον παραγωγό.
Η επιτυχία της καλλιέργειας της ελιάς είναι συνάρτηση της αζωτούχου λίπανσης. Συγκεκριμένα, επηρεάζει σημαντικά τόσο τη βλάστηση όσο και την ελαιοπαραγωγή.
Οι ανάγκες της ελιάς σε άζωτο είναι ιδιαίτερα αυξημένες στα στάδια της διαφοροποίησης των οφθαλμών και της καρπόδεσης.
Υψηλές απαιτήσεις σε άζωτο εμφανίζει επίσης και κατά τη διάρκεια της ανθικής περιόδου και κυρίως μετά από την ολοκλήρωση της καρπόδεσης, καθώς και την περίοδο της ταχείας αύξησης των καρπών, για αυτό συνίσταται και στα στάδια αυτά να υπάρχει επάρκεια αζώτου.
Ο φώσφορος αφενός ως δομικό στοιχείο πολλών ενώσεων (ATP, ADP, DNA, RNA) και αφετέρου ως στοιχείο που συμβάλλει στην άνθηση, την καρπόδεση, την ωρίμανση και γενικότερα στην ποιότητα των προϊόντων, αποτελεί βασικό θρεπτικό στοιχείο για την καλλιέργεια της ελιάς
Η πιο συχνή τροφοπενία (έλλειψη) που συναντάται στην είναι η τροφοπενία καλίου και απαντάται σε ποσοστό μεγαλύτερο του 60%, ιδιαίτερα όταν αναπτύσσεται σε ξηρικές περιοχές ή σε αλκαλικά εδάφη. Η σημαντική συμβολή του καλίου στην καλλιέργεια της ελιάς συνίσταται για την αύξηση της παραγωγής, του βάρους και του μεγέθους του καρπού, καθώς και της περιεκτικότητας του καρπού σε ελαιόλαδο. Για την κάλυψη των υψηλών απαιτήσεων της καλλιέργειας σε κάλιο, καλό είναι οι εφαρμογές να γίνονται τον χειμώνα ή στο τέλος του χειμώνα, ανάλογα με τη διαθεσιμότητα του νερού στην περιοχή εφαρμογής. Στις χρονιές με υψηλή παραγωγικότητα, είναι αναγκαίο να υπάρχει διαθεσιμότητα καλίου την περίοδο της ταχείας αύξησης των καρπών (μέσα καλοκαιριού).
Από τα ιχνοστοιχεία το πιο σημαντικό για την καλλιέργεια ελιάς είναι το Βόριο. Πολλές μελέτες έχουν δείξει τη θετική επίδραση της λίπανσης με βόριο στην καλλιέργεια ελιάς στην αύξηση της ανθοφορίας, στην καρπόδεση, στην αύξηση της παραγωγής και της ποιότητας του καρπού.
Η σωστή λίπανση των μηλεώνων επηρεάζει παραγωγή και γεύση
Η μηλιά είναι δέντρο κυρίως των ψυχρών και υγρών περιοχών. Ευδοκιμεί σε γόνιμα, βαθιά εδάφη, μέσης σύστασης και με ικανοποιητική υδατοϊκανότητα. Οι κύριοι παράγοντες που επηρεάζουν την παραγωγή και την ποιότητα της καλλιέργειας της μηλιάς είναι η περιοχή όπου αναπτύσσεται, η ποικιλία και η λίπανση. Συγκεκριμένα η περιεκτικότητα του άζωτου, καλίου και ασβεστίου έχουν ισχυρή επίδραση στην ποιοτική παραγωγή μήλων.
Το άζωτο επηρεάζει σημαντικά την ποσότητα της βλάστησης και την επιτυχία της καρπόδεσης. Η ποσότητα της αζωτούχου λίπανσης μεταβάλλεται ανάλογα με την ηλικία, το μήκος της ετήσιας βλάστησης, την ποικιλία και τις εδαφικές ιδιότητες. Μια ποσότητα 15-20 μονάδων αζώτου ανά στρέμμα, είναι μια ενδεικτική ποσότητα για μηλιές. Συνιστάται να υπάρχει άζωτο στο στάδιο του ληθάργου, μετά την καρπόδεση και μετασυλλεκτικά.
H θετική επίδραση του Ρ εντοπίζεται κυρίως στην αύξηση του ριζικού συστήματος των φυτών, ενώ αυξάνει την παραγωγή και την ποιότητα των καρπών. Οι ανάγκες της μηλιάς σε φώσφορο είναι υψηλές στην αρχή της βλαστικής περιόδου και η ενδεικτική ποσότητα που συνιστάται είναι 6-15 μονάδες P2O5, ανάλογα με τη διαθέσιμη ποσότητα Ρ στο έδαφος και την περιεκτικότητα των φύλλων σε Ρ.
Το κάλιο συμβάλει καθοριστικά στην αύξηση της παραγωγής και στη βελτίωση της ποιότητας των καρπών, ενισχύοντας τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά του καρπού (υφή, άρωμα, γεύση), βελτιώνοντας σημαντικά το ερυθρό χρώμα του φλοιού των καρπών και αυξάνοντας την περιεκτικότητα των καρπών σε διαλυτά στερεά, σε οργανικά οξέα και βιταμίνη C. Συνιστάται ενδεικτικά προσθήκη 10-30 μονάδων καλίου ανά στρέμμα, ανάλογα με τα αποτελέσματα των αναλύσεων των εδαφικών δειγμάτων και των φύλλων, στο στάδιο του ληθάργου (Δεκέμβριο- Ιανουάριο) και κατά την ανάπτυξη του καρπού (Ιούνιο- Ιούλιο).
Διαβάστε ακόμη: Ο εξορθολογισμός της λίπανσης και της αγοράς λιπασμάτων
Στα μηλοειδή, το ασβέστιο αποτελεί σημαντικό δείκτη θρέψης, αφού είναι καθοριστικός παράγοντας για την ποιότητα και την ικανότητα συντήρησης των καρπών. H έλλειψη των καρπών σε ασβέστιο συνδέεται έμμεσα με την εμφάνιση συμπτωμάτων της πικρής κηλίδωσης (bitter pit), με την εσωτερική υποβάθμιση και με τη μείωση της μετασυλλεκτικής αντοχής των καρπών. Παράλληλα επηρεάζει καθοριστικά το χρώμα των καρπών, προσδίδοντας έντονη αξία στην παραγωγή και ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα στον παραγωγό.
Το ασβέστιο πρέπει να είναι διαθέσιμο στη μηλιά από το στάδιο του μικρού καρπιδίου, από νωρίς την άνοιξη με την πτώση των πετάλων, μέχρι και τη συγκομιδή. Εφαρμογές μπορούν να πραγματοποιηθούν και μετασυλλεκτικά.
http://www.ypaithros.gr/
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου