Απ. Κοιμήσης: «Πολιτική επιλογή η Λευκάδα να μην δημιουργήσει χώρο υγειονομικής ταφής απορριμμάτων – Κάποιοι πολιτικοί έκαναν καριέρα με αυτή την κοινωνική ανάγκη»!

ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ • 17 ΔΕΚ 2018 

Ο δήμαρχος Αμφιλοχίας και μέλος της ΚΕΔΕ Απόστολος Κοιμήσης, μίλησε στον Prisma 91,6 και τον δημοσιογράφο Παναγιώτη Κουνιάκη, για τον “Κλεισθένη” και τις επερχόμενες  εκλογές με σύστημα απλής αναλογικής.

Στο ερώτημα αν ένας δήμαρχος μπορεί να παράξει έργο στην σημερινή Ελλάδα, υπογράμμισε ότι αυτό μπορεί να γίνει πολύ δύσκολα, γιατί υπάρχουν τρεις εξαιρετικά δυσχερέστατη όροι.

“Ο πρώτος είναι η δραματική αύξηση της γραφειοκρατίας που έχει συντελεστεί τα τελευταία τέσσερα με πέντε χρόνια, το δεύτερο έχει να κάνει με το νόμο ο οποίος διέπει τις δημόσιες συμβάσεις, δηλαδή τα έργα τις προμήθειες και τις υπηρεσίες, ο οποίος  άλλαξε το 2016 και από τότε περίπου 300 φορές, εν τω μεταξύ έχει επιβαρύνει πάρα πολύ τη διαδικασία με την οποία ωριμάζει ένα έργο, σχεδόν έχει απαγορεύσει την εκπόνηση μελετών και σε ανάθεση σε ιδιώτη και αμοιβή το 30% του πτυχίου Α τάξης.

Όλα αυτά τα πράγματα πλέον θέλουν διαγωνιστικές διαδικασίες, οι οποίες χρειάζεται έως και 3 χρόνια για να ωριμάσουν.

Το τρίτο και σημαντικότερο πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν έλλειψη πόρων, καθώς το πρόγραμμα Δημοσίων επενδύσεων, σε ποσό ύψους 1 δις 300 εκατομμύρια ευρώ, τροφοδοτεί το πρωτογενές πλεόνασμα.

Στην ουσία δεν υπάρχουν χρήματα για δημόσιες επενδύσεις, εκτός από τους πόρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που και αυτά είναι μέσα στον ίδιο προβληματικό κανόνα όσον αφορά την εκτέλεση των έργων.”

Όπως ανέφερε ο ίδιος επειδή προέβλεψε αυτή την εξέλιξη, εκτιμώντας ότι τα επόμενα 20 με 30 χρόνια ο δημόσιος χώρος θα έχει δυσεύρετο δημόσιο χρήμα, κάναμε στροφή σε ιδιωτικές εταιρείες.

Προσελκύσαμε επενδύσεις στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και μπορέσαμε και εξασφαλίσαμε ένα τοπικό αντιστάθμισμα.

Αφενός μεν μας λύνει το πρόβλημα στις ανάγκες μας σε σχέση με τις τοπικές υποδομές, έχουμε τρεις με τέσσερις μεγάλες εταιρείες, οι οποίες χρηματοδοτούν τις προσπάθειές μας και εξασφαλίζουμε για 20 με 25 χρόνια, ένα ποσοστό το οποίο θα δεκαπλάσιαζει σχεδόν τα χρήματα για τις τοπικές ανάγκες μας σε σχέση με τα χρήματα που μας δίνει το κράτος.

Πρακτικά η Αμφιλοχία από το κράτος παίρνει για ολόκληρο το δήμο περίπου 370.000 ευρώ, ενώ όταν θα εκτελεστούν όλα αυτά τα έργα που σχεδιάζουμε θα έχουμε 2.380.000 τον χρόνο.

Επίσης δημιουργούμε ένα νέο είδος θεματικού τουρισμού, τον ενεργειακό τουρισμό της Πράσινης ενέργειας, που θα αυξήσει την επισκεψιμότητα και στη δική μας περιοχή.”

Σε άλλο σημείο της παρέμβασής του ο κύριος Κοιμήσης ανέφερε ότι έχει διαπιστώσει πως υπάρχει ένας ακήρυχτος πόλεμος μεταξύ της κεντρικής γραφειοκρατίας και των τοπικών αρχών.

Εάν η χώρα μας είχε καταφέρει εδώ και χρόνια να δημιουργήσει μία ουσιαστική αποκέντρωση, να αποκεντρώσει την εξουσία σε τοπικό επίπεδο, με βάση τις αρχές της εγγύτητας και της επικουρικότητας που είναι αποδεκτές σε όλα τα Ευρωπαϊκά κράτη, θα είχαμε μία τελείως διαφορετική χώρα και μπορώ να σας πω μετά βεβαιότητας, δεν θα κινδυνεύαμε από τις αστοχίες και τις περιπέτειες που μας βάζουν κάθε φορά οι κεντρικές κυβερνήσεις…

Αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας είναι ότι μία κυβερνητική αστοχία, η οποία μπορεί να κρατήσει μέχρι πέντε χρόνια, δημιουργεί τεράστια προβλήματα και τρομακτικές συνέπειες στον κόσμο.

Εάν αυτό το πράγμα είχε αποκεντρωθεί και μιλάω για την διαχείριση των Δημοσίων Εσόδων, τότε θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να συμβεί σε όλη τη χώρα, όλοι οι δήμοι και όλες οι περιφέρειες να μην λειτουργούν Με τρόπο θεσμικά θεμιτό.

Η ευρωπαϊκή εμπειρία δίνει λαμπρά παραδείγματα για αυτό, αυτός ο ακήρυχτος πόλεμος, μέχρι τώρα έχει αποβεί υπέρ της κεντρικής γραφειοκρατίας, εμείς οι θιασώτες της αποκέντρωσης έχουμε ηττηθεί.

Ωστόσο υπήρξαν προσπάθειες στο παρελθόν που στόχευαν στην αποκέντρωση της εξουσίας, αλλά με μεγάλη τσιγκουνιά, γιατί εάν πηγαίναμε σε αποκέντρωση θα έπρεπε να μιλήσουμε με ένα διαφορετικό πολιτικό προσωπικό, ένα διαφορετικό κοινοβούλιο, θα έπρεπε να μιλήσουμε για ανθρώπους που ασχολούνται με τα δημόσια πράγματα, που θα έπρεπε τουλάχιστον να έχουν πετύχει σε κάποιον τομέα, είτε είναι αυτός επιχειρηματικός, είτε στον τομέα των επιστημών, των τεχνών, κάπου να είναι αναγνωρίσιμοι ως πετυχημένοι και όχι συγκυριακά ο καθένας, να διεκδικεί είτε ρόλο περιφερειάρχη, δημάρχου, η βουλευτή. Αυτό μόνο στην Ελλάδα συμβαίνει.”

Εξηγώντας κατανοητά τι θα συμβεί στις επόμενες εκλογές με τον νέο εκλογικό νόμο, είπε ότι θα πάμε σε εκλογή του δημοτικού συμβουλίου και αυτό θα ολοκληρωθεί την πρώτη Κυριακή με ένα σύστημα απλής αναλογικής και θα διαμορφωθεί το τοπίο σχετικά με το δημοτικό συμβούλιο.

“Θα έπρεπε εφόσον κατεβαίνουν οι συνδυασμοί να σταματάει εκεί εκλογή και να μην πηγαίνουμε σε δεύτερο γύρο, γιατί ο κόσμος θα επέλεγε μία παράταξη, να έχει μία σχετική πλειοψηφία για να αναλάβει εντολή να διοικήσει τον Δήμο ή την περιφέρεια.

Αντί για αυτό πηγαίνουμε σε δεύτερη Κυριακή και πηγαίνουμε να εκλέξουμε τον δήμαρχο μόνο.

Δίνουμε λοιπόν σε έναν θεσμό ισχυρή πολιτική νομιμοποίηση αφού θα λάβει ποσοστό 50% συν ένα τουλάχιστον για να εκλεγεί και έχουμε υπονομεύσει από την αρχή τη θητεία του.

Του έχουμε ένα δημοτικό συμβούλιο το οποίο δεν είναι προσκείμενο στην δική του ιδεολογία, στο δικό του πρόγραμμα το οποίο θα εγκρίνει ο κόσμος.

Αυτό από μόνο του περιέχει μία αντίφαση, καθώς από τη μία μεριά έχουμε διαμορφώσει παρατάξεις που έχουν αποκλίνουσες προτάσεις όσον αφορά τις τοπικές εκλογές, γιατί διαφορετικά θα ήταν στην ίδια παράταξη, εκτός αν ισχυριστεί κανείς ότι αυτό που προέχει είναι οι προσωπικοί σχεδιασμοί και φιλοδοξίες και όχι η αγάπη για να βοηθήσεις τον τόπο σου.

Στις περιπτώσεις που οι προσωπικές φιλοδοξίες, υπερτερούν του δεύτερου, τότε ο κόσμος έχει ένα ισχυρό φίλτρο να τις απορρίψει και να δώσει ανύπαρκτα ποσοστά.

Το κακό σε αυτές τις περιπτώσεις με βάση αυτό το παραμορφωτικό πλαίσιο, έχουν την δυνατότητα να εκβιάζουν, να ζητούν ανταλλάγματα ή θέσεις ευθύνης για να μπορέσουν να στηρίξουν μία άποψη ,με αυτόν τον τρόπο δεν κυβερνάται ούτε το δημοτικό ούτε το περιφερειακό συμβούλιο.

Εγώ στο συμβούλιο της ΚΕΔΕ πρότεινα δύο θεσμικά αντίβαρα και το τι θα πρέπει να συμβεί με μία επόμενη κυβέρνηση.

Το δημοτικό συμβούλιο θα πρέπει να περιοριστεί απολύτως σε ρόλο προγραμματικό, ή το πολύ-πολύ να έχει ορισμένες μείζονες κανονιστικές αρμοδιότητες, να καθορίζει για παράδειγμα θέματα τα οποία έχουν σχέση, με την τιμολογιακή πολιτική, των ανταποδοτικών υπηρεσιών, η πώς θα αναπτυχθεί η κάθε περιοχή.

Έτσι περίπου λειτουργούν τα δημοτικά συμβούλια στην Ευρώπη, στα οποία η εκλογή και η διαμόρφωσή τους είναι με την απλή αναλογική.

Ωστόσο υπάρχουν επιτροπές που έχουν όλο το εκπαιδευτικό έργο και η πλειοψηφία είναι στην παράταξη την οποία έχει δώσει την πλειοψηφία ο κόσμος.

Δεν μπορεί με έναν τρόπο, ο οποίος θα περιορίζεται σε συμφωνίες κορυφής, να υποκαθιστάς την λαϊκή εντολή.

Δηλαδή εάν ο κόσμος έχει επιλέξει έστω με σχετική πλειοψηφία μία συγκεκριμένη παράταξη,  δεν μπορείς εσύ να κάνεις συμφωνία και να εμφανίζεις κάποιον άλλον ο οποίος θα διοικεί, αυτό είναι παράδοξο και αντισυνταγματικό και προφανώς θα καταπέσει κάποια στιγμή στο συμβούλιο της επικρατείας,  ωστόσο θα έχει γίνει ζημιά.

Το δεύτερο έχει να κάνει με την προσπάθεια αναβίωσης των τοπικών κοινοτήτων, έναν τρόπο ο οποίος ευθέως αντιβαίνει στο Σύνταγμα, καθώς στο άρθρο 102 μιλάει μόνο για δύο βαθμούς.

Τώρα αφού πηγαίνουμε σε ξεχωριστή κάλπη για την εκλογή των προέδρων στις κοινότητες, έχουμε έναν οιονεί τρίτο βαθμό αυτοδιοίκησης οποίος δεν έχει συνταγματική νομιμότητα.

Εκτός αυτού από τη στιγμή που η εκλογή δεν σταματάει με την επιλογή που έχει κάνει ο κόσμος, αλλά πηγαίνουμε και σε μία δεύτερη εκλογή που είναι έμμεση μεταξύ αυτών που έχουν εκλεγεί, έχω δώσει αριθμητικά παραδείγματα, που σαι μία ακραία εκδοχή το 55% των ψήφων, να χάσει από το 45%.

Αυτό δεν είναι Δημοκρατία και δεν έχει καμία σχέση ούτε με την αριστερά και την δεοντολογία με την οποίαν έχει σχέση με τις εκλογές.

Αυτό έχει μία προφανή σκοπιμότητα, να θωρακίσει τις μειοψηφίες για να τους αναβαθμίσει τον εκβιαστικό ρόλο για να μην γίνεται απολύτως τίποτα.

Η ιστορία της κυβερνησιμότητας, είναι μείζον θέμα για τις τοπικές κοινωνίες, γιατί η ζωή δεν μπορεί να σταματήσει άλογα με τα κέφια που μπορεί να έχει το Α ή το Β φυσικό πρόσωπο που έχει αναλάβει μία θέση.

Η κυβερνώσα παράταξη που υπερασπίζεται το σύστημα της απλής αναλογικής, δεν έχει δώσει κανένα δείγμα συναίνεση στο κοινοβούλιο, όσον αφορά ζητήματα που έχουν σχέση με εθνικές πολιτικές η την ασφάλεια και την άμυνα της χώρας, την παιδεία, την υγεία, τον πολιτισμό.

Εγώ βλέπω ότι υπάρχει ένας διχαστικός λόγος, ένα πολωτικό κλίμα το οποίο δημιουργεί συνθήκες ακραίας πόλωσης, που φτάνει στα όρια ενός απαράδεκτου λεξιλογίου, που δεν τιμά το κοινοβούλιο.

Ακούμε πράγματα που έχουν σχέση με αγοραίο λόγο, παρά με ανθρώπους που εκφράζουν μερίδιό του λαού.

Άρα αυτοί που κάνουν μαθήματα σε εμάς για να προχωρήσουμε σε συναινέσεις, θα έπρεπε τουλάχιστον να το εφαρμόσουν στο δικό τους κομμάτι.”

Στην επισήμανση ότι υπάρχουν δυνάμεις που αντιδρούν στην εμπλοκή ιδιωτικών φορέων σε ζητήματα των δήμων, ο κύριος Κοιμήσης ανέφερε μία είδηση που λίγοι γνωρίζουν.

Όπως είπε όταν ήταν στην ΕΕΤΑΑ, είχα εφαρμόσει ένα σύστημα με γεωγραφικά συστήματα πληροφοριών, για να κάνουν επιλογές περιοχών για την χωροθέτηση, χώρων Υγειονομικής ταφής τότε. Μία από τις περιοχές που ασχοληθήκαμε, από την Πελοπόννησο ήταν και η Λευκάδα.

Τότε είχαμε συμφωνήσει με τους τοπικούς φορείς και είχαμε πει:

Πόσα μέτρα θέλετε να απέχει ο χώρος από αρχαιολογικούς χώρους, από την θάλασσα, οικισμούς, φυσικά τοπία κτλ, είχαμε συμφωνήσει και είχαν βγει δύο περιοχές στη Λευκάδα.

Το πρόβλημα της Λευκάδας δεν ήταν η εξασφάλιση των περιβαλλοντικών και επιστημονικών συνθηκών για τη δημιουργία ενός χώρου διαχείρισης των απορριμμάτων, ήταν καθαρά πολιτικό.  Απλά δεν θέλαμε και δεν θέλουμε να κάνουμε διαχείριση των απορριμμάτων γιατί τα ξορκίζουμε.

Ωστόσο Από τη στιγμή που είμαστε μέσα στο παιχνίδι της άσκησης τοπικής πολιτικής, δεν μπορούμε να ζητάμε να κάνουμε μόνο άσκηση δημοφιλών αρμοδιοτήτων, αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να αναλάβουμε και τις αντιδημοφιλείς αρμοδιότητες, αυτές για τις οποίες ο κόσμος δεν είναι εκπαιδευμένος να τις αποδεχτεί, αλλά με κανόνες επιστημονικά τεκμηριωμένους και με έναν τρόπο ο οποίος θα περιορίζει αισθητά το κόστος λειτουργίας, να μπορεί να λειτουργεί υπηρεσία με έναν τρόπο εξαιρετικά ποιοτικό σε γρήγορο χρόνο.

Ο κόσμος ζητάει υπηρεσίες ποιότητας, και με το ελάχιστο δυνατό κόστος.

Εκεί είναι τα απορρίμματα, η διαχείριση των υποπροϊόντων που έχουν σχέση με σφαγεία, τα αδρανή, κομμάτια που δεν έχουμε δώσει ακόμα την δέουσα προσοχή, ενώ σε άλλες χώρες είναι πολύ οργανωμένα και ενταγμένα στην καθημερινότητα..

Θεωρώ ότι είναι απαράδεκτο το φαινόμενο η Κέρκυρα να έχει αυτή την εικόνα, και στην Πελοπόννησοείναι Απαράδεκτο.

Στην Αιτωλοακαρνανία όμως, επειδή από χρόνια είχαμε φροντίσει να κάνουμε τις σχετικές μελέτες, έχουμε τέσσερις χώρους υγειονομικής ταφής και διεκδικούμε από την κυβέρνηση να μας δώσει οργανωμένους χώρους για να μπορέσουμε να κάνουμε διαλογή και συρρίκνωση του όγκου των απορριμμάτων.

Σχεδόν παντού έχουμε εφαρμόσει και την ανακύκλωση.

Αυτά τα πετυχημένα μοντέλα ο κόσμος τα βλέπει και τα αποδέχεται και όταν ακούει ότι υπάρχουν άλλες περιοχές που δεν συζητάνε καν για οριοθέτηση, όπως είναι απαράδεκτο που ακόμα στην Αττική δεν υπάρχει μία επιστημονική διαχείριση των απορριμμάτων, λέγοντας ότι αυτό το φαινόμενο είναι καθαρά πολιτικό και δεν έχει σχέση ούτε με το περιβάλλον ούτε με οικονομίες κλίμακος.

Χτίζονται καριέρες πολιτικών οι οποίες πατάνε πάνω σε αυτήν την κοινωνική ανάγκη.

Κλείνοντας την τοποθέτησή του, είπε ότι δεν μπορεί κανείς να είναι δήμαρχος και να είναι πετυχημένος, γιατί αν δεν έχει εμπειρία και γνώση, όσον αφορά την διοικητική επιστήμη στον πρώτο βαθμό διοίκησης θα έχει περάσει η θητεία του.

Με αυτή την έννοια θα πάει πολύ πίσω τον χώρο που θέλει να υπηρετήσει. Καλό είναι να υπάρχει μία αυτοσυγκράτηση σχετικά με τις υποψηφιότητες, δεν είναι εύκολη υπόθεση καθώς δεν υπάρχει και κανένα οικονομικό κίνητρο.

Οι οικονομικές απολαβές των δημάρχων είναι πάρα πολύ χαμηλές και μάλιστα με έναν νόμο ο οποίος ψηφίστηκε το 2016, εφόσον είναι αυτοαπασχολούμενος, καλείται να πληρώσει τις συνταξιοδοτικές και ασφαλιστικές τους εισφορές, τις επαγγελματικές του και ταυτόχρονα το κράτος του ξαναπαίρνει τα ίδια χρήματα και ως έχοντας τη θέση του δημάρχου.

Με αυτή την έννοια δεν υπάρχει κίνητρο. Γιατί λοιπόν να πάει κάποιος να κάνει τον δήμαρχο ή τον Αντιδήμαρχο όταν δεν κατέχει καθόλου το σπορ και δεν έχει γνώση για το αντικείμενο;

Καλό είναι λοιπόν όσοι θέλουν να βοηθήσουν τον τόπο τους, να ξεκινήσουν από τη θέση του Δημοτικού συμβούλου, να μπουν στο κλίμα της άσκησης διοίκησης σε τοπικό επίπεδο, να δουν την πολυπλοκότητα του συστήματος, τις δημοσιονομικές διαχειριστικές και νομικές δυσκολίες και μετά να ξεκινήσουν να διεκδικήσουν μία θέση ευθύνης.

Θα κρατήσω ωστόσο κάτι που έχω διαπιστώσει και είναι πολύ σημαντικό, ότι Το στελεχικό δυναμικό, ενδογενές στη χώρα μας είναι πάρα πολύ καλύτερο, από ανθρώπους που είναι στην κεντρική πολιτική σκηνή και δημιουργούν προβλήματα γιατί απλώς είναι ανίκανοι.