- Γράφει η ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΡΑΝΙΩΤΗ
Γεια σας! Σήμερα θα σας συστηθώ και θα σας πω για το πώς απόκτησα τον τίτλο της «μις, δε σε φοβάμαι εσένα»… Γεννήθηκα και έζησα σε επαρχιακό χωριό, όπου από μικρό παιδί 8 με εννιά χρονών άρχισα να εργάζομαι λόγω αναγκών επιβίωσης της οικογένειάς μου σε αγροτικές εργασίες καπνοκαλλιέργειας και κτηνοτροφίας… ως άπειρη και μικρή που ήμουν άκουγα συνέχεια ενθαρρυντικούς επαίνους για τις επιδόσεις μου από τους γύρω όπως μπράβο κορίτσι μου είσαι άξια θα πας μπροστά εσύ «δε σε φοβάμαι εσένα» αυτό το τελευταίο ειδικά με έκανε να φουσκώνω από περηφάνια και μου έδινε φτερά στα πόδια… στα 14 μου αναλαμβάνω έξτρα υποχρεώσεις λόγω σοβαρής ασθένειας της μητέρας μου η οποία απεβίωσε 3 χρόνια αργότερα… ο περίγυρος συμμερίστηκε τον πόνο μου και τις δυσκολίες που αντιμετώπιζα τότε και έτσι με στήριξε λέγοντάς μου, μπράβο είσαι πολύ δυνατή, θα τα καταφέρεις, «δε σε φοβάμαι εσένα»… τελειώνοντας το σχολείο σε ηλικία 18 ετών αναχωρώ για την πρωτεύουσα αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο (μιας και δεν κατάφερα να εισαχθώ σε κάποια σχολή επιμόρφωσης που τόσο πολύ ποθούσα, με τόσες δουλειές πού καιρός για αρκετό διάβασμα…) και φυσικά τρόπο να επιβιώσω… ιδιωτική υπάλληλος πια σε σούπερ μάρκετ αναζητώ τρόπους και χρόνο για πνευματική καλλιέργεια και μόρφωση μέσα από φροντιστήρια… πολύ κούραση, μεγάλο το κόστος κι η ορθοστασία πού καιρός για πρόοδο και μετακινήσεις… έχεις χρόνια μπροστά σου θα τα καταφέρεις, μου είπαν, εύγε για τα όνειρά σου, μην αποθαρρύνεσαι «δε σε φοβάμαι εσένα»… πέρασαν έτσι 5 χρόνια, καμία αλλαγή… ήρθε η ώρα να παντρευτείς μου είπαν, να νοικοκυρευτείς μιας και δε ζει και η μητέρα… το ζύγισα, το μέτρησα, είπα εντάξει ας γίνει… ακολουθώ το έτερον ήμισυ σε μεταθέσεις ανά την Ελλάδα, έρχεται κι ένα πανέμορφο παιδάκι… τι τέλεια που φαίνονταν όλα… για τους απ’ έξω… μέσα όμως υπήρχε εσωτερική διαταραχή όπου και κατέληξε στο απροχώρητο… διαζύγιο,…32 ετών πια, ξανά στην αχανή πρωτεύουσα μαζί με ένα παιδί αυτή τη φορά… σε αναζήτηση εργασίας… είσαι μεγάλη μου έλεγαν και με απέρριπταν (φυσικά ο λόγος ήταν τα επιδόματα, άργησα κάπως να το καταλάβω) και κόντευα να τρελαθώ όμως μην απελπίζεσαι μου είπαν όταν αντέδρασα, φαίνεσαι αρκετά δραστήρια έχεις τσαγανό… με ακούτε δεσποινίς, σε εσάς μιλάω… αμίλητα στράφηκα με ένταση προς τη φωνή κι άκουσα μόνο να μου ψελλίζουν αχνά, τρεμάμενα… Μις «δε σε φοβάμαι εσένα»…!
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΡΑΝΙΩΤΗ
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Αστακό Αιτ/νίας, όπου και αποφοίτησε από το Γενικό Λύκειο, σπούδασε Φωτογραφία στην Αθήνα κι ασχολείται τα τελευταία 15 χρόνια ως φωτογράφος γάμου, μόδας, διαφημιστικής, καλλιτεχνικής, εκδηλώσεων, κ.ά… Στόχος της κάθε φορά μέσα από το φακό της είναι να συλλαμβάνει αυθόρμητες στιγμές γεμάτες συναισθήματα.. κι αυτό της δίνει ένταση και ενέργεια ωθώντας την να αγαπά περισσότερο το μαγικό κόσμο της Φωτογραφίας! Στον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται με το διάβασμα, τη μουσική και το θέατρο!!!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου