Μαραθώνια συζήτηση πριν από 33 χρόνια στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» με τον Αιτωλοακαρνάνα πολιτικό και υπουργό Μεταφορών και Επικοινωνιών για τους «οικονομισάριους, τις προσλήψεις, τις κοινωνικοποιήσεις, τα ελλείμματα των δημόσιων επιχειρήσεων και τα γνωστά παθογενή συμπτώματά τους και άλλα
Του Δημήτρη Στεργίου
Πριν από 33 χρόνια είχα μια μαραθώνια με τον Αιτωλοακαρνάνα πολιτικό, βουλευτή και υπουργό Γιώργο (Γάκια) Παπαδημητρίου, η οποία δημοσιεύθηκε στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» στις 30 Οκτωβρίου του 1986. Τότε, λίγες ημέρες νωρίτερα, επισκέφθηκα, ύστερα από συνεννόηση και με τον ανεψιό μου Πάνο Ζώγα, διευθυντή του γραφείου του, ένα απόγευμα στο υπουργικό του γραφείο στην οδό Ξενοφώντος, τον υπουργό Μεταφορών και Επικοινωνιών Γάκια Παπαδημητρίου, με μοναδικό σκοπό να ζητήσω να μού δώσει μερικές διευκρινίσεις για τις αθρόες, όπως καταγγέλλονταν τότε, προσλήψεις στον ευρύτερο χώρο εποπτείας του και ιδιαίτερα Αιτωλοκαρνάνων, δηλαδή ανθρώπων της εκλογικής του περιφέρειας, και άλλους «θορύβους» που προκαλούσαν, μέσω των εφημερίδων, κομματικοί και πολιτικοί «φίλοι» και συναγωνιστές, συνδικαλιστές και, φυσικά, η τότε αντιπολίτευση..
Ωστόσο, όπως προτάσσω και στην εισαγωγή της συνέντευξης, από την αρχή διαπίστωσα ότι η ακαρνανική ή, καλύτερα, ξηρομερίτικη ντομπροσύνη, ο ασυμβίβαστος χαρακτήρας του, η καθάρια εντιμότητά του και ιδιαίτερα οι θαρραλέες θέσεις του παλαίμαχου τότε Αιτωλοακαρνάνα πολιτικού πάνω σε πολλά άλλα θέματα στα οποία επεκταθήκαμε σιγά – σιγά κατά τη συζήτησή μας αυτή, ήταν μια πρόκληση για ένα δημοσιογράφο, η οποία δεν θα μπορούσε να μείνει ανεκμετάλλευτη. Η συζήτηση, ενώ το μαγνητόφωνο δούλευε, πήρε απροσδόκητα μάκρος και κάλυψε χωρίς να καταλάβουμε τρεις ώρες! ΄Ηταν μια συζήτηση στην οποία κυριάρχησε ο αυθορμητισμός (αφού δεν είχε γίνει καμία προετοιμασία γι΄ αυτή) και η ζωντάνια του προφορικού λόγου και η οποία άρχισε με τον γνωστό «όρο», τους «οικονομισάριους», και επεκτάθηκε στις προσλήψεις, στις κοινωνικοποιήσεις, στα ελλείμματα των δημόσιων επιχειρήσεων και τα γνωστά παθογενή συμπτώματά τους. Ομολογώ ότι ήταν μία από τις πιο συναρπαστικές, γόνιμες και ειλικρινείς συζητήσεις που είχα κάνει με πολλά πολιτικά πρόσωπα κατά τη μακρά δημοσιογραφική πορεία μου.
Η συζήτηση αυτή με το Γάκια απομαγνητοφωνήθηκε και χωρίς να γίνει καμιά ουσιαστική επέμβαση στο αρχικό περιεχόμενο δημοσιεύθηκε στο παραπάνω τεύχος του «Οικονομικού Ταχυδρόμου». Επειδή, η συνέντευξη αυτή ήταν μαραθώνια και είχε προκληθεί και από τις δικές μου εκτενείς ερωτήσεις που ήταν και σχόλια (αυτή ήταν μία δημοσιογραφική αρχή μου, δηλαδή απέφευγα τις λακωνικές ερωτήσεις που θύμιζαν αίθουσα δικαστηρίου!)), στη συνέχεια θα παρουσιάσω μερικά χαρακτηριστικά σημεία, ανά προβλήματα – θέματα που ρωτήθηκαν και που δίνουν την εντύπωση ότι συνεχίζονται!
Ερώτηση για τους «οικονομισάριους», όρος που εισήχθη στην πολιτική από τον Γάκια και «πολιτογραφήθηκε».
-Απάντηση: Πρέπει να τονίσω ότι όταν αναφερόμουν σε «οικονομισάριους» περισσότερο στιγμάτιζα μια νοοτροπία, μια ψυχολογία και πολύ λιγότερο μια πρακτική. Για το λόγο ότι άλλοι-και όχι ένας πολιτικός- είναι αρμοδιότεροι παράγοντες της δημόσιας ζωής, της κρατικής λειτουργίας να διαπιστώσουν την πρακτική που ακολουθεί ο «οικονομισάριος». Αυτοί είναι οι δικαστές, οι ελεγκτικές αρχές της διαχείρισης του δημόσιου χρήματος και ακόμα- κάτω από προϋποθέσεις- και η Βουλή.
Ερώτηση για τα σχόλια όλου σχεδόν του ελληνικού Τύπου για τον «θόρυβο» γύρω από τον Παπαδημητρίου.
-Απάντηση: … Πιστεύω ότι ο Τύπος, το τμήμα του αθηναϊκού Τύπου που σχολιάζει επίμονα και «καυτηριάζει» μερικές ενέργειές ή πρωτοβουλίες μου είναι θύμα κακής πληροφόρησης, που προέρχεται και «καθοδηγείται» από συγκεκριμένους οικονομικούς, συνδικαλιστικούς και πολιτικούς κύκλους που βλάπτονται ποικιλόμορφα από ορισμένες ενέργειες, πρωτοβουλίες κα αποφάσεις μου στο πλαίσιο της ενάσκησης των καθηκόντων μου. Αυτό γίνεται διότι υλοποιώ – χωρίς υπαναχωρήσεις ή συμβιβασμούς-την υπουργική λειτουργία, η οποία κύρια ανταποκρίνεται στην ανάγκη της απόφασης. Ο υπουργός έχει το καθήκον να λαμβάνει αποφάσεις που προωθούν τα συμφέροντα του κοινωνικού συνόλου, αλλά δυσαρεστούν εκείνους που «βλάπτονται» από αυτές. Γι΄ αυτό κύρια χαρίσματα πρέπει να είναι σε έναν υπουργό η εντιμότητα και η σταθερότητα του χαρακτήρα. Αυτά τα έχω χωρίς να υποστηρίζω βέβαια ότι κάθε απόφαση ή πολιτική ενέργειά μου είναι πάντα σωστές.
Ερώτηση για τις καταγγελίες με τις οποίες είχε ασχοληθεί τότε ο Τύπος, οι οποίες αφορούσαν προσλήψεις στις δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς που επόπτευε το υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών (ΕΛΤΑ. ΟΤΕ. Αστικές Συγκοινωνίες κλπ).
Απάντηση: (Σημείωση – περίληψη δική μου): Ο Παπαδημητρίου αναλυτικά κατονόμασε όλους εκείνους που προκαλούν και συντηρούν τον θόρυβο. Ήταν σαφής και αναλυτικός. Απλώς αναφέρω επιγραμματικά ότι για τον θόρυβο αυτό είπε πως «δημιουργείται από τρεις πλευρές: από την αντιπολίτευση, τους συνδικαλιστές και από ορισμένους «συναδέλφους» και συναγωνιστές». Εντύπωση μού έκανε η δεύτερη περίπτωση των «θορυβοποιών», των συνδικαλιστών, για τους οποίους είπε τα εξής: «Οι συνδικαλιστές διαφόρων δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών (ΔΕΚΟ) του υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών «επαναστάτησαν», διότι ο Παπαδημητρίου τους αφαίρεσε το … «κεκτημένο» δικαίωμα να διορίζουν τους συγγενείς και φίλους τους, για να δημιουργούν υποστηρικτές – φερέφωνα της συνδικαλιστικής πολιτικής τους…»!
Ερώτηση για τις καταγγελίες ότι διόριζε αθρόως Αιτωλοακαρνάνες στις δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς που επόπτευε το υπουργείο του.
Απάντηση: Οι προσλήψεις μέχρι το 1981, σε όλο το φάσμα του δημόσιου τομέα, είναι γνωστό πως γίνονταν. Και έχει πικρή πείρα ο λαός μας από τις σχετικές διαδικασίες. Σήμερα στο υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών και στις δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς που εποπτεύει, οι προσλήψεις γίνονται και με διαγωνισμό και με επιλογή, μετά την υποβολή αιτήσεων. Για ορισμένες εποχικές προσλήψεις (διανομέων ΕΛΤΑ για την κάλυψη κενών θέσεων αδειούχων κατά τους θερινούς μήνες, τηλεφωνητριών ΟΤΕ για τρίωρη απασχόληση σε περίοδο αιχμής κλπ) οι οργανισμοί χρησιμοποιούν υπαλλήλους που είχαν εργασθεί και στο παρελθόν στην ίδια θέση ή καλύπτουν –κατά τόπους- με την ευθύνη των τοπικών διευθυντικών οργάνων τις ανάγκες τους. Ο «θόρυβος» γίνεται για αυτούς. Και είναι σκόπιμος, διότι εκείνοι που τον δημιουργούν γνωρίζουν όλη την αλήθεια. Διορίζονται και άνεργοι νέοι και νέες που κατάγονται από την Αιτωλοακαρνανία. Το αντίθετο θα ήταν περίεργο ή και ύποπτο. Με χαρά βοηθώ τους συμπατριώτες μου, αλλά και με αυστηρότητα και δικαιοσύνη.
Δεν έχω πρόχειρα στοιχεία για να σχηματίσουν οι αναγνώστες σας σαφή εικόνα της ανθρωπογεωγραφίας των προσλήψεων και των υπαλλήλων που υπηρετούν στο υπουργείο και στις δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς που εποπτεύει. Σας δίνω όμως μια κατάσταση από πρόσφατες προσλήψεις στον ΟΣΕ, η οποία θα κατατεθεί και στη Βουλή (διότι ζητήθηκε με σχετική ερώτηση συναδέλφων βουλευτών), για να βγάλετε και εσείς και οι αναγνώστες σας κάποια συμπεράσματα». Σημείωση δική μου: Από την κατάσταση αυτή προκύπτει ότι είχαν προσληφθεί ως εργάτες, κτίστες κλπ 68 άτομα από την Πελοπόννησο και 35 άτομα από την περιοχή Αθήνας και Πειραιά.
Στη συνέχεια η μαραθώνια συζήτηση επεκτάθηκε σε πολλά άλλα κρίσιμα και θέμα και προβλήματα, όπως η παθογένεια των δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών, οι προβληματικές αστικές συγκοινωνίες και οι κοινωνικοποιήσεις με την επισήμανση ότι ο υπουργός εμφανίσθηκε να συμφωνεί με όλες τις ερωτήσεις – σχόλια-θέσεις μου, όχι από την ευγένεια που τον διέκρινε, αλλά από την ειλικρίνεια και στην πίστη στον γόνιμο διάλογο που επιζητούσε.
Όπως ήδη αναφέρθηκε, η συνέντευξη αυτή δημοσιεύθηκε στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» στις 30 Οκτωβρίου του 1986 και κάλυψε … πέντε μεγάλες σελίδες του περιοδικού.
Δημήτρης Στεργίου facebook
Δημήτρης Στεργίου facebook
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου