Νένα Μπούρα: Η νεράιδα της Αμφιλοχίας που λέει παλιά παραμύθια


Γνωρίσαμε τη Νένα Μπούρα το βράδυ της Πέμπτης, 7 Μαρτίου 2019, στον “Σείριο”. Μέλος της “Παραμυθοκλωστής” από την Αμφιλοχία που κάνει αφηγήσεις λαϊκών παραμυθιών. Και, όπως γράψαμε τότε στην “Αναγγελία”, είδαμε “τον αθάνατο λαϊκό Λόγο να παίρνει στα φτερά του τις κατακερματισμένες ανθρώπινες μονάδες του μικρού χώρου και – με την συμμετοχή που συνιστά την πρωτογενή Δημοκρατία – να τις συνθέτει σε μια Κοινότητα, καταπραϋντικά στην αρχή, απελευθερωτικά μετά, στην εξέλιξη της ιερουργίας. Στην απογειωτική αυτή διαδρομή τους οι ακροατές δεν ξέρουν στο τέλος αν απόλαυσαν την ευλογία του Αριστοφάνη ή του Διόνυσου. Ό,τι όμως κι αν είναι από τα δύο, συνιστά την σημαντικότερη σύγχρονη πράξη αντίστασης απέναντι στην φαιδρή εξουσία της αμνήμονης εποχής μας”.
Γράφει ο Παντελής Φλωρόπουλος
Η “Παραμυθοκλωστή” είναι Ομάδα Αφήγησης Παραμυθιών. Ξεκίνησε το 2011 από την Ερμιόνη Τσούμα και την Ευγενία Στροφύλλα, στο πλαίσιο της Ομάδας Ζωγραφικής του Συλλόγου Γονέων της Αμφιλοχίας. Λίγο μετά προστέθηκαν στην Ομάδα η Γιάννα Στεργίου, η Νένα Μπούρα, η Βελισσαρία Χαρδαλιά και – ως επίτιμο μέλος – ο Στέφανος Κολοβός.
Σε ένα αφιέρωμα της Βιβλιοθήκης Σπάρτου για την “Παραμυθοκλωστή” η Νένα Μπούρα εξηγεί: “Η ανάγκη ν’ ασχοληθούμε με την αφήγηση παραμυθιών ξεκίνησε αρχικά σαν τρόπος επικοινωνίας με τα παιδιά, συνεχίστηκε από την αγάπη για το θέατρο, δηλαδή τη δραματουργική πλευρά του και την απόλαυση του κειμένου, του λόγου και της γλώσσας… Η αφήγηση είναι το “φτωχό θέατρο”, μιας και αρκούν μικρά και απλά στοιχεία για να παρουσιάσεις μια παράσταση, σχεδόν από το τίποτα”… “Η πρόταση μας είναι ν’ ασχοληθούν με το παραμύθι και να διηγηθούν οι ίδιοι οι γονείς στα παιδιά. Το βλέπουμε και σαν ενισχυτικό λόγο στα σχολεία, πέρα από την ίδια την διδακτέα ύλη. Έτσι προσφέρεται στο παιδί μια τροφή συναισθημάτων και εντάσσεται καλύτερα στην Κοινωνία”.
Το βιβλίο της Νένας Μπούρα “Είπαμε πολλά και σώνει…” βγήκε από τις εκδόσεις “Συμπαντικές Διαδρομές” και περιλαμβάνει παραδοσιακά λαϊκά παραμύθια. Παρουσιάστηκε την Τετάρτη 13 Δεκεμβρίου 2017 στο Τρικούπειο Πολιτιστικό Κέντρο Μεσολογγίου. Την εκδήλωση διοργάνωσε η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Αιτωλοακαρνανίας σε συνεργασία με την Δημοτική Επιτροπή Παιδείας του Δήμου Μεσολογγίου.
Στις 30 Ιανουαρίου 2018 η Νένα Μπούρα παρουσίασε στο Δημαρχείο Αμφιλοχίας το δεύτερο βιβλίο της με τίτλο “Κει που λούζονταν οι νεράιδες”. Η εκδήλωση ήταν ενταγμένη στο πλαίσιο του μοναδικού Πανελλαδικού Φεστιβάλ για τη λογοτεχνία του φανταστικού, το οποίο συνεχίζει από πόλη σε πόλη στην Ελλάδα και στην Κύπρο και σε όλο τον κόσμο φέρνοντας παντού τους συγγραφείς και τα βιβλία της φανταστικής λογοτεχνίας κοντά με τον κόσμο της κάθε πόλης.

Σε συνέντευξή της στην πρόεδρο του Συλλόγου “Αμφιλοχίας Δίοδος” Ειρήνη Φίλου που δημοσιεύτηκε στο maistros.gr το 2017, η Νένα Μπούρα λέει:
“Από μικρή άκουγα παραμύθια και ιστορίες από τους παππούδες μου. Μου έλεγαν μύθους από την αρχαιότητα και ιστορίες από την ζωή τους. Στην εφηβεία άρχισα να καταγράφω αυτά τα παραμύθια και στη συνέχεια να συνθέτω δικά μου. Επηρεάστηκε η σκέψη μου από τις βόλτες που έκανα παιδί στο Κάστρο μας, στη θάλασσα και έμπλεκα αυτές τις ομορφιές με λόγια και εξωπραγματικά στοιχεία. Στο πανεπιστήμιο, όπου σπούδαζα στο Παιδαγωγικό, είδα μια αφήγηση παραμυθιού από μια επαγγελματία αφηγήτρια. Ήταν μαγική στιγμή. Σ’ εκείνο το σημείο αποφάσισα πως ήταν αυτό που με γέμιζε και με εξέφραζε και πως ήθελα κι εγώ να το κάνω. Έτσι άρχισα σεμινάρια αφήγησης παραμυθιού. Κατάλαβα πως έτσι θα μπορούσα να μοιραστώ τις ιστορίες μου. Να γίνω παραμυθού”.
Σε συνέντευξή της στην Αγγελίνα Παπαθανασίου (thematofylakes.gr) η Νένα Μπούρα λέει:
“Από μικρή είχα μεγάλη σχέση με το χαρτί και το μολύβι, είτε γράφοντας ποιήματα σε τετράδια και σκέψεις σε χαρτάκια, είτε αρθρογραφώντας σε μαθητική εφημερίδα, είτε καταγράφοντας λαϊκά παραμύθια και δημοτικά τραγούδια από τους παππούδες μου. Σχεδόν με εξομολογητικό τρόπο, ό,τι με χαροποιούσε ή με στενοχωρούσε, έπρεπε πρώτα να περάσει στις λευκές σελίδες ενός τετραδίου. Αβίαστα, μπορώ να πω προέκυψαν όλα αργότερα, ως έφηβη και ενήλικη πια θέλησα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις με φίλους μου, οι οποίοι με παρότρυναν να σκεφτώ και την έκδοση αυτών που έγραφα και που μέχρι τότε, ήταν κλεισμένα σε συρτάρια”.
Στην ίδια συνέντευξη η Νένα εξηγεί τι την ενεργοποιεί και ασχολείται με την συλλογή αλλά και την αφήγηση παραμυθιών:
“Το λαϊκό παραμύθι άρχισε να εκλείπει από τις βιβλιοθήκες μας. Επικράτησαν τα έντεχνα σύγχρονα παραμύθια που είναι πιο ελκυστικά λόγω εικονογράφησης, διαφήμισης, είναι πιο απλοϊκά ή οι ήρωες είναι πιο όμορφοι. Τα τελευταία χρόνια όμως με λύπη μου διαπιστώνω ότι τα παιδιά δεν διαβάζουν καν παραμύθια πέραν της προσχολικής τους ηλικίας, γιατί επικράτησε η άποψη από τους μεγάλους πως «είσαι μεγάλο παιδί για να διαβάζεις παραμύθια». Με αυτόν τον τρόπο υποτιμήθηκε η αξία του παραμυθιού, περιορίστηκε η φαντασία τους και η τεχνολογία έκλεψε τη λαλιά. Ως δασκάλα λέω ότι ο δάσκαλος πρέπει να παρέμβει και ν’ αξιοποιήσει εκπαιδευτικά το παραμύθι μέσα στην τάξη. Αποτέλεσμα αυτής της σκέψης και θέλοντας να γνωρίσουν τα παιδιά το λαϊκό παραμύθι, άρχισα – εκτός από την συγγραφή παραμυθιών – ν’ ασχολούμαι και με την αφήγηση λαϊκών παραμυθιών σε μικρούς και μεγάλους. Ήθελα να μοιράζω τις ιστορίες μου σε κατασκηνώσεις, σε πλατείες, σε σχολεία και όπου υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ανοιχτές ψυχές και αυτιά για παραμύθια”.
Η Νένα Μπούρα δεν γράφει μόνο παραμύθια, γράφει και ποίηση. Συμμετέχει στην ποιητική συλλογή E-POEM των Συμπαντικών Εκδόσεων. Έχει δημοσιεύσει ποιήματα σε λογοτεχνικά περιοδικά, έλαβε μέρος σε διαγωνισμούς ποίησης. Ήταν το πρώτο λογοτεχνικό είδος που αγάπησε από μικρή. Γράφει επίσης διηγήματα. Στη συλλογή «Θρύλοι του Σύμπαντος VI» συμμετέχει με ένα διήγημα. Παραμύθια της υπάρχουν σε διάφορες συλλογές των Συμπαντικών εκδόσεων: «Στην ανέμη τυλιγμένη», «Δώσε κλώτσο να γυρίσει», «Θρύλοι του Σύμπαντος V».
“Προσωπικά, δε μου αρέσει ο τίτλος του συγγραφέα”, λέει, “γιατί προϋποθέτει μια σπουδή, μια τεράστια πείρα στη συγγραφή. Προτιμώ τον τίτλο του παραμυθά – παραμυθοποιού, που, καθισμένος οκλαδόν, μοιράζει τις ιστορίες του σε έναν κύκλο ανθρώπων. Αυτό με εκφράζει καλύτερα και ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία μου, αφού είχα τη χαρά να ζήσω από κοντά τέτοιου είδους παραμυθάδες που δεν ήταν άλλοι από τους παππούδες μου”, λέει.
Για το θέμα της τιμής του βιβλίου, η Νένα Μπούρα έχει καθαρή άποψη: “Αυτοί που διάβαζαν και προ κρίσης, θα εξακολουθούν να βρίσκουν τρόπους να διαβάζουν και τώρα, γιατί το αγαπούν. Η κρίση που βιώνουμε, είναι κρίση αξιών, όχι μόνο οικονομική. Αν θες πραγματικά ν’ αγοράσεις ένα βιβλίο, μπορείς να στερηθείς, για παράδειγμα, δυο καφέδες και ν’ αγοράσεις κάτι που μένει μια ζωή. Εγώ είδος πολυτελείας θεωρώ τα τάμπλετ που αγοράζουν οι γονείς στα παιδιά ή τα πανάκριβα κινητά που μπορεί να κοστίζουν πολλά χρήματα, παρά το βιβλίο που κοστίζει γύρω στα 10 – 15 ευρώ”.

Η Νένα Μπούρα γεννήθηκε, όπως λέει η ίδια, σε μια ήσυχη γωνιά του Αμβρακικού κόλπου, στην Αμφιλοχία, ένα αυγουστιάτικο μεσημέρι στα μέσα της δεκαετίας του ‘80. Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης Ιωαννίνων. Είναι δασκάλα σε Δημοτικό σχολείο. Από μικρή οι σκέψεις της ταξίδευαν στα δίχτυα των ψαράδων, στα φτερά των γλάρων και ποτισμένα από το θαλασσινό νερό έγιναν λέξεις, ιστορίες, ποιήματα και χρώματα. Πέρασε από τους χώρους της ζωγραφικής, του χορού, του θεατρικού παιχνιδιού, ώσπου να καταλήξει στη μεγάλη της αγάπη , την αφήγηση, την συλλογή και την συγγραφή παραμυθιών. Έχει συμμετάσχει σε πολλά σεμινάρια θεατρικού παιχνιδιού, δημιουργικής γραφής για παιδιά, κουκλοθέατρου και παραμυθιού ως εισηγήτρια, ενώ παραμύθια της έχουν δημοσιευτεί στις ανθολογίες “Θρύλοι του Σύμπαντος V” και στην “Ανέμη τυλιγμένη”.

Σχόλια

  1. 650 ευρω πληρώθηκε απο την κοινωφελή επιχείρηση του Δήμου Ξηρομέρου η Νεράιδα για δυο παραστάσεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου