Ιχθυοκαλλιέργειες, Τουρισμός τι κερδήθηκε και τι χάθηκε.


Εδώ και αρκετά χρόνια, όλοι οι σύλλογοι του Ξηρομέρου, με τα έντυπά τους, κι ο Αιτωλ/νικός τύπος μαζί επρόβαλαν το οξύ θέμα των ιχθυοκαλλιεργειών, που μέρα τη μέρα παροξύνεται με τις συνεχείς, προκλητικές, απαράδεκτες και παράνομες επεκτάσεις τους, σε όλη την έκταση των ακτών του.

Μέσα στις συνέπειες αυτού του γεγονότος η μόλυνση και η ρύπανση, ή  για να το πούμε αλλιώς στη γλώσσα που παιδιά μάθαμε σ’ αυτά τα μέρη βρώμα και δυσωδία. 

Καταστάσεις, δηλαδή, ανθυγιεινές, ανυπόφορες και άκρως ζημιογόνες, καθώς αποδιώχνουν τον άνθρωπο απ’ τη θάλασσα, που δροσίζει, ξεκουράζει, τονώνει, ανανεώνει και συχνά θεραπεύει το σώμα του, με τα μπάνια και την ηλιοθεραπεία, που του προσφέρει στις θερμές ώρες του καλοκαιριού. 

Αντί να έλξει απωθεί όλους όσους θα ήθελαν να κάνουν τις διακοπές τους στους παραθαλάσσιους οικισμούς του. 

Και είναι πολλοί αυτοί.

Το θέμα τούτο δεν είναι καθόλου ασήμαντο. 

Είναι ζωτικής σημασίας για το παρόν, που είναι ντυμένο στα γκρίζα του, ενώ για το μέλλον είναι η μόνη ελπίδα κι η απαντοχή, που θα αλλάξει τη μοίρα του και θα αλλάξει τη μοίρα του και θα κρατήσει τους λίγους, που απόμειναν, στον τόπο τους.

Ευλογία Κυρίου η παραθαλάσσια περιοχή του Ξηρομέρου, που ενώ στις άλλες Του προσφορές στάθηκε φειδωλός, σε τούτο το θέμα δείχτηκε πολύ απλόχερος.

 Έσπειρε άφθονα νησιά, έφτιαξε ασφαλισμένα αραξοβόλια, πλούτισε τη θάλασσα με ψάρια πεντανόστιμα κι έστρωσε τις ποδιές της με όμορφα βότσαλα και σπάνιες αμμουδιές και πλάι της φύτεψε πάμπολλα δέντρα και θάμνους να φιλοξενούν τον άνθρωπο, πριν και μετά το παθιάρικο αντάμωμά του με τη θάλασσα. 

Για τέτοιες ακρογιαλιές ψάχνουν οι άνθρωποι της πόλης, για να κάνουν τις διακοπές τους.

Και το λοιπόν, αφού υπάρχει μια τέτοια γαλαντόμικη προσφορά από το Θεό, γιατί οι άνθρωποι δεν κούνησαν το δαχτυλάκι τους να την αξιοποιήσουν; Ή μήπως έχουμε να κάνουμε με μία χώρα τυφλών, που περιμένει κάποιο Βύζαντα να την αναδείξει;

 Δυστυχώς η σημερινή πραγματικότητα, όπως είναι διαμορφωμένη, δε φαίνεται να έχει αντιρρήσεις. 

Εδώ υπάρχουν άνθρωποι με λειψό ή ανύπαρκτο εισόδημα, που ψωμοζούν και δεν βλέπουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές που έχουν μπροστά τους, για να τις εκμεταλλευτούν. 

Απίστευτο κι όμως αληθινό. 

Πριν, όμως, τους καταδικάσουμε, ας επιχειρήσουμε μια διείσδυση στο θέμα για να δούμε τι δείχνει και τι κρύβει στις παραμέτρους του.

Η περιοχή από μόνη της είναι ένας πολύτιμος θησαυρός, που δε χρειάζεται ανασκαφές να τον φέρεις στο φως, ένας παράδεισος ανοιχτός, που δε χρειάζονται κλειδιά να τον ανοίξεις. Χρειάζεται απλά μια καταγραφή, μια αξιολόγηση και στη σειρά μικρά και μεγάλα έργα, με κάποια ιεράρχηση στην κατασκευή τους και κάποια χρονικά περιθώρια. Όσα κριθούν επειγούσης φύσεως πρέπει η κατασκευή τους να αρχίσει πάραυτα.

Υπάρχει, βέβαια, κάποια κρατική υπηρεσία που ακούει στο όνομα τουρισμός. Χειρίζεται μεγάλα κονδύλια, που, όμως, τούτο τον τόπο ως τώρα δεν έχει επισκεφτεί. 

Παρέμεινε γι’ αυτή terra incognita. Καιρός να καταστρώσει ένα πρόγραμμα για σύνδεση των παραθαλάσσιων οικισμών με τα κοντινά νησιά, γνωστά από τους αρχαίους χρόνους, όπως είναι η Ιθάκη και η Λευκάδα κι άλλα λιγότερο γνωστά αλλά πανέμορφα, όπως ο Καστός, ο Κάλαμος, το Μεγανήσι, ο Πεταλάς και οι Εχινάδες, που εύκολα μπορείς να προσεγγίσεις από τον Αστακό, το Μύτικα και τη Βόνιτσα. Αυτό μπορεί να εμπλουτιστεί με επισκέψεις σε αρχαιολογικούς χώρους, που, παρ’ όλη την εγκατάλειψή τους από την πολιτεία, δεν χάνουν το ενδιαφέρον τους. 

Τέτοιους έχουμε στη Βόνιτσα, στο Θύρειο, στην Αλυζία, στον Αστακό, στη Χρυσοβίτσα, στις Οινιάδες με το καλοδιατηρημένο αρχαίο της θέατρο, στη Σκουρτού, στην Παλαιομάνινα, στην Κατούνα, στις Φυτείες κ.α. Χρειάζεται, φυσικά, κάποια οδική σύνδεση με αυτούς τους χώρους και να εκλείψει το απαράδεκτο φαινόμενο που παρουσιαζόταν κάποτε έξω από τον Αστακό, που οι πινακίδες προειδοποιούσαν πως η χρήση του δρόμου γίνεται με ευθύνη του οδηγού. 

Το πρόγραμμα αυτό να προσφερθεί πακέτο σε όλα τα τουριστικά πρακτορεία και να στηριχτεί με επιδοτήσεις σε επιχειρήσεις, όπως γίνεται υποχρεωτικά για όλες τις περιοχές της Ελλάδας που θέλει να προβάλει και να τονώσει οικονομικά.

Όμως τούτος ο τόπος πρέπει πριν απ’ όλα να ξεκαθαριστεί από όλα όσα άχρηστα και επιβλαβή επισώρευσε σ’ αυτόν η αμέλεια ή, αν θέλετε, η κατάχρηση ή η κακή και αλόγιστη χρήση της εξουσίας από τα τοπικά όργανα, που έκλεισαν τα μάτια και ευλόγησαν και τα γένια τους.

Πριν μερικά χρόνια κάποιοι έξυπνοι επιχειρηματίες αγόρασαν με ευτελές τίμημα μεγάλες παράκτιες εκτάσεις, τις περιέφραξαν με τρόπο που ούτε πουλί πετούμενο να μην μπορεί να περάσει προς την παραλία και έστησαν τα κάμπινγκ τους, και μάλιστα και λιμνούλες χιλιόχρονες, αυτά τα θάματα που κάνει η φύση, ομορφαίνοντας τον κάθε τόπο, εξαφάνισαν. Αν θυμάμαι καλά, για να μην συναντήσουν εμπόδια από την αυτοδιοίκηση, δώρισαν ένα χρηματικό ποσόν στην κοινότητα που ανήκει η περιοχή, που δεν παρέλειψε να τους ευχαριστήσει για την «ευγενή» προσφορά τους.

Ύστερα δεν ήρθαν οι μέλισσες του γνωστού σίριαλ.

 Ήρθαν άλλοι έξυπνοι, οι ιχθυοκαλλιεργητές, που βρήκαν παρθένο το έδαφος και –αντιστάσεως μη ούσης– πήραν από τις αρχές μάνι-μάνι τις άδειες, κατέλαβαν τεράστιες θαλάσσιες εκτάσεις κι ακόμα μεγαλύτερες αχρήστεψαν με τη μόλυνση που προέκυψε και οι διαθέσιμες για τους λουομένους παραλίες περιορίστηκαν ασφυκτικά

Να προσθέσουμε σ’ αυτό και τη δυσφήμιση που πήραν οι ακτές σαν επικίνδυνες για την υγεία. 

Για τους επιχειρηματίες, όμως, «πέρα βρέχει». 

Αυτοί τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση, αφού με ελάχιστα κεφάλαια, χωρίς τις απαιτούμενες εγκαταστάσεις και προδιαγραφές και, με Αλβανούς εργάτες ανειδίκευτους, έπιασαν για τα καλά την καλή.

Κι ερχόμαστε τώρα στο κρίσιμο ερώτημα: 

Είναι αυτό αξιοποίηση, που θα έδινε δουλειά σε ανέργους και υποαπασχολούμενους και θα βοηθούσε τον τόπο να πάρει την απάνω βόλτα; 

Τέτοιες θάλασσες και να πηγαίνουν στράφι, χάριν μερικών αετονύχηδων; 

Δεν χρειάζεται απόδειξη πως ό,τι ωφελεί λίγους βλάπτει πολλούς. 

Κι είναι και πρέπει να είναι πάγια τακτική των αρχών και της εξουσίας να προτάσσεται το γενικό καλό σε κάθε ενέργειά τους.

 Γι’ αυτό και υπάρχουν αρμόδια Υπουργεία κι άλλες νομαρχιακές και δημοτικές αρχές που μελετούν και σχεδιάζουν σε κάθε διαμέρισμα της χώρας, για να προχωρήσουν στη συνέχεια στην υλοποίησή τους και να γνωρίσει έτσι ο τόπος την προκοπή. 

Είναι ακόμα και οι εκπρόσωπο της κάθε περιοχής, οι βουλευτές που πρέπει να αγρυπνούν και να ψυχανεμίζονται τις ανάγκες και τις δυνατότητες του τόπου τους και να γίνονται διερμηνείς της βούλησης των ψηφοφόρων τους για να προκαλέσουν κι ακόμα να εκβιάσουν το ενδιαφέρον της πολιτείας προς αυτήν την κατεύθυνση. Είναι αποστολή τους να φροντίζουν το καλό του τόπου τους και, μάλιστα, αντικειμενικά και αμερόληπτα; 

Όμως, εδώ τα πράγματα κάπως αλλιώς έγιναν. Ο θαυμαστός θαλάσσιος πλούτος του Ξηρομέρου υπάρχει εκεί χιλιετίες. Και δυστυχώς παραμένει αναξιοποίητος, αντίθετα με ό,τι συμβαίνει σε άλλες περιοχές της χώρας, που τις απάλλαξε από το πρόβλημα του βιοπορισμού. Ε, δεν μπορεί κάποιος ή όλοι μαζί να φταίνε γι’ αυτή τη μοιρολατρική απραξία. 

Οι ιχθυοκαλλιεργητές είδαν τις θάλασσες έρημες κι έσπευσαν να εκμεταλλευτούν το κενό. 

Δεν τις κατέλαβαν αυθαίρετα. 

Χρειάζονταν άδειες νομιμότητας και σκοπιμότητας, γνωματεύσεις από τις τοπικές αρχές κι όλα αυτά δε δυσκολεύτηκαν να τα αποκτήσουν.

 Τώρα αν αυτό έγινε ευθέως ή πλαγίως κι αν χρειάστηκε να στάξει και λίγο λάδι στους μηχανισμούς, αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα που πρέπει άλλους να απασχολήσει. 

Εμείς ας μας επιτραπεί να πιστεύουμε πως αν υπήρχε υπολογίσιμη αντίδραση από τοπικούς παράγοντες και τοπικές κοινωνίες, το ζήτημα δεν θα έπαιρνε τέτοια έκταση ή μπορούσε ακόμα και διόλου να εμφανιστεί.

 Από τους παλιούς κοινοτάρχες δεν έχουμε πολλές απαιτήσεις. Έχουμε όμως από τους σημερινούς Δημάρχους, που οι αρμοδιότητές τους είναι αυξημένες και από τους πολιτικούς, που αδιαφορούν για την ερήμωση και την κακοδαιμονία του τόπου. Τι είναι εκείνο που τέλος πάντων τους ενδιαφέρει αφού και το βουλευτιλίκι τους κινδυνεύουν να χάσουν, ελλείψει ψηφοφόρων;

Ήρθε η ώρα να πούμε: Ως εδώ και μη παρέκει! 

Η πολιτεία, η εξουσία και οι κάθε λογής αρχές πρέπει να μην πλέον υπνώττουν. 

Πρέπει να ενεργοποιηθούν. 

Όχι πλέον ανούσιοι βερμπαλισμοί αλλά έργα χρήσιμα, ωφέλιμα για το λαό, που είναι η πηγή της εξουσίας.


23.10.2020 Πάνος Λαζαρόπουλος

ΧΡΥΣΟΒΙΤΣΑΝΙΚΑ ΝΕΑ 


Σχόλια

  1. Ο Κύριος Πάνος γράφει πάντα την αλήθεια ποτέ δεν δείλιασε σε τιποτα ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτό είναι το βιογραφικό του ενενηνταχρονου κυρίου Λαζαρόπουλου
    Ο Πάνος Δ. Λαζαρόπουλος γεννήθηκε στο Αγρίνιο και μεγάλωσε στη Χρυσοβίτσα Αστακού. Έβγαλε τις 6 πρώτες τάξεις του 8ταξίου Γυμνασίου κατ’ ιδίαν διδαχθείς στο Αγρίνιο και φοίτησε τις δύο τελευταίες τάξεις στο Ε' Γυμνάσιο αρρένων Αθηνών. Είναι πτυχιούχος της Παντείου Ανωτάτης Σχολής Πολιτικών Επιστημών και διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. του συλλόγου των Πτυχιούχων της. Σταδιοδρόμησε ως Λογιστής, Διευθυντής Λογιστηρίων ιδιωτικών επιχειρήσεων, Ανωνύμων Εταιρειών. Είναι μέλος της Εθνικής Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών και της Αιτωλικής Πολιτιστικής Εταιρίας.
    Προσέφερε τις υπηρεσίες του, επί σειρών ετών, στην Ένωση Αιτωλοακαρνάνων Λογοτεχνών από τη θέση του Γεν. Γραμματέα. Επίσης επί μία εξαετία είχε την επιμέλεια της ύλης και ήταν μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού της "Παρουσία".
    Ξεκίνησε ως ποιητής, τελειώνοντας το Γυμνάσιο, αλλά παρουσιάστηκε στα γράμματα ακολουθώντας τον πεζό λόγο. Κάποια από τα έργα του παρουσιάζουν σπονδυλωτή γραφή, όπου συναντώνται όλα τα είδη του λόγου: αφήγηση, διήγηση, χρονικό, μαρτυρία, λαογραφία.
    Έργα του συγγραφέα Πάνου Λαζαρόπουλου είναι:
    "Η Αντίσταση ανάμεσα στο χθες και στο αύριο", "Η μεγάλη γύρα", "Η Πορφύρα του δειλινού", η ποιητική συλλογή "Λαχτάρες αλαργινές", "Τα πρόσωπα του φεγγαριού" (νουβέλες), "Στο δρόμο της μέλισσας" (διηγήματα), "Περπατώντας και Παραπλέοντας το Άγιο Όρος" (ταξιδιωτικό), "Το Σταυροδρόμι του Ελληνισμού" (Ιστορική μελέτη) και "Ιστορικές αντιφάσεις" (Ιστορική μελέτη).
    Συνεργάζεται με περιοδικά, με εφημερίδες κι έχει λάβει μέρος σε διεθνή συνέδρια. Επίσης ασχολείται και με την κριτική βιβλίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  3. Ποσά αγόρια και κορίτσια από την Χρυσοβίτσα δουλεύουν στις Ιχθυοκαλλιέργειες κύριε Πάνο ;
    Στην Σαντορίνη και στην Μύκονο πέρα από λίγους βολεμένους ο απλός λαός τώρα τον Χειμώνα ιδιαίτερα τρώει με χρυσά κουτάλια ;
    Λίγη περισσότερη σοβαρότητα στην ηλικία σας κύριε Πάνο δεν θα έβλαπτε τους ανθρώπους που ζουν μόνιμα στην Χρυσοβίτσα ,από την οποία εσείς φύγατε για αλλού .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ο κυριος Πανος Λαζαρόπουλος είναι ένας άνθρωπος που αγαπάει τον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε.
      Δεν είπε πουθενά να φύγουν οι υπάρχουσες ιχθυοκαλειέργεις .
      ζητάει όπως και το συνολο των πολιτων του Ξηρομέρου οχι άλλη επέκταση.
      Ακόμη και εσεις θέλετε να κάνετε καπου μπάνιο.
      Με την υπάρχουσα ΠΟΑΥ Δεν θα μπορείται να κάνετε πουθενα .....

      Διαγραφή

  4. Δεν αμφισβητώ την αγάπη του κυρίου Πάνου για τον τόπο ,αλλά υπάρχουν και αγάπες που είναι λαθεμένες ,από όσο κατάλαβα με το δικό μου το μυαλό για τα τα γραφόμενα του κυρίου Πάνου , γιατί το Δημοτικό Συμβούλιο ομόφωνα είπε ΟΧΙ στην ΠΟΑΥ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου