Κυκλοφόρησε το 2ο Φύλλο της Ηλεκτρονικής Εφημερίδας «Εν Μπαμπίνη»



Ιανουάριος – Φεβρουάριος 2021 ~ Αριθμός Φύλλου 74

Διαδρομές

Του Αποστόλη Κομπλίτση του Ακαρνάνα

Σκέφτηκα και ευελπιστώ σε ένα ταξίδι από ιστορικές αναδρομές με επίκεντρο παλιές γραφές από την πολιτιστική ιστορία τους χωριού μας όπως αυτά έχουν καταγραφεί από πολλούς Μπαμπινιώτες στις εφημερίδες «Φωνή των Μπαμπινιωτών» και «Εν Μπαμπίνη». Για τα 40 χρόνια που περάσανε θα προσπαθήσω να κρατήσω ζωντανό το όνειρο που άρχισε τότε και οδεύει να γίνει πραγματικότητα. Μία προσπάθεια που ως αποτύπωμα της ήταν η σκέψη μας για το γενικό καλό και η προσφορά στο χωριό μας. Χωρίς γραφικές φαντασιώσεις και υποκατάστατα ανθρώπινης αξιοπρέπειας ενώσαμε τους Μπαμπινιώτες στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Τους Μπαμπινιώτες που κάποιοι είχαν δεκαετίες να ειδωθούν ή να μάθουν νέα ο ένας για τον άλλον. Στο χέρι μας είναι να κρατήσουμε την πολιτιστική και πολιτισμική μας ταυτότητα. Η παρακάτω «Παλιές Γραφές» που ακολουθούν αποτυπώνουν τη νοσταλγία και την ανιδιοτελή αγάπη που είχαν για το χωριό τους. Με όλο το σεβασμό στη μνήμη αλλά και τους υπάρχοντες που αναφέρω (τυχαίνει να τους έχω γνωρίσει όλους).

Από τη Γερμανία (1982)

Ο συγχωριανός μας Αθανάσιος Β. Μασσαλής, μαζί με την συνδρομή του για την εφημερίδα, έστειλε και το παρακάτω συγκινητικό γράμμα:

 «Αγαπητοί συγχωριανοί,

 Επί τέλους έγινε και για μένα η μέρα μεγάλη και μπόρεσα να σας γράψω δυο λόγια, για να σας συγχαρώ για την εφημερίδα που εδώ στην ξενιτιά την έχουμε τόσο ανάγκη. Διαβάζω και ξαναδιαβάζω τα φύλλα που μου στείλατε και σας ευχαριστώ ιδιαίτερα γιατί για εμάς εδώ στα ξένα είναι το πολυτιμότερο πράγμα και στεναχωριέμαι που δεν ξέρω να γράψω και εγώ στην εφημερίδα μας αυτή, τα βάσανα του ξεριζωμού μας. Σας συγχαίρω για την προσπάθειά σας και τις ενέργειες του Συλλόγου σας και σας εύχομαι κάθε επιτυχία»

 Με αδελφική αγάπη, Αθαν. Β. Μασσαλής

Αναμνήσεις και νοσταλγίες μιας Μπαμπινιώτισσας, Δανία (1982)

 Η ώρα είναι 23:00 το βράδυ. Άλλη μια μέρα πέρασε. Οι άλλοι έχουν ήδη ξαπλώσει. Να ξαπλώσω και εγώ σκέφτηκα, αλλά δεν αισθανόμουν καθόλου κουρασμένη ούτε νυσταγμένη. Κάθισα σε μια καρέκλα για να σκεφτώ τι βιβλίο να πάρω μαζί στο κρεβάτι μου. Τα μάτια μου έπεσαν στο ημερολόγιο. «Η πλατεία του χωριού μας» γράφει κάτω από τη φωτογραφία. Βρήκα λοιπόν το βιβλίο που θα έπαιρνα μαζί μου στο κρεβάτι. Τι καλύτερο ήθελα απ ́ το βιβλίο των παιδικών αναμνήσεων απ’ το πατρικό μου σπίτι, απ’ το χωριό μου, που εκεί γεννήθηκα και είδα το πρώτο φως της ζωής μου; 

 Πήρα λοιπόν το ημερολόγιο μαζί μου και ξάπλωσα. Πρώτο φύλλο: γενική άποψη του χωριού. Προσπαθώ να βρω το πατρικό μου σπίτι. Είναι λίγο δύσκολο. Γι’ αυτό, αρχίζω να ονοματίζω όλα τα σπίτια για να καταλάβω πού είναι το δικό μου. Όλα τα ονόματα περνούσαν σαν ταινία στη σκέψη μου. Σε κάθε όνομα και σπίτι που ονόμαζα, σκεφτόμουν και τα μέλη του ένα προς ένα. Και μετά τα ονόματα ακολουθούσαν πολλές ερωτήσεις: Τί έγιναν; Ζούνε οι γέροι; Τα παιδιά τους προόδευσαν; είναι καλά; κ.τ.λ.

 Πέρασαν περίπου δύο ώρες, με συντροφιά παλιούς φίλους, χωριανούς και γείτονες. Τι ανάμνηση, τι συγκίνηση, τα μάτια μου έτρεχαν δάκρυα και σιγά – σιγά κοιμήθηκα. Η καλύτερη μου νύχτα με το γλυκότερο ύπνο. Και τότε, πέρασαν πολλές καλές νύχτες, με τα άλλα φύλλα του ημερολογίου μου.

Χρυσικού Σταθούλα

Τι ξέρω για το Μέγα Λάκκο, Μπαμπίνη (1984)

 Γεννήθηκα και κατοικώ στην Μπαμπίνη. Είμαι 79 χρόνων. Όσο για την έκταση του υπολογίζω περίπου στα έξι στρέμματα αλλά η ακρίβεια του και τώρα αν μετρηθεί βρίσκεται γιατί η περίμετρος του δεν έχει μεταβληθεί. Για το βάθος του ξέρω ότι ήταν δέκα μέτρα από το εξής περιστατικό: Δύο Μπαμπινιώτες πήγαν να κυνηγήσουν παπιά. Από απροσεξία σκόνταψε ο ένας μέσα, δοκιμάζει ο ένας να τον βοηθήσει γλύστρησε μέσα και αυτός. Ένας τσοπάνος που έτυχε με το κοπάδι του κοντά έτρεξε και στην προσπάθεια του να βοηθήσει έπεσε μέσα και αυτός και πνίγηκαν και οι τρεις. Κατσιφός, Πιπερίγκος, Μακρυνιώτης. Οι χωριανοί για να βγάλουν τα πτώματα τους αναγκάστηκαν να καρφώσουν ξύλα, πρόχειρη σχεδία και χρησιμοποιούντες τσιγκέλια ψάρεψαν και έβγαλαν τα πτώματα τους. Αυτοί τότε μέτρησαν το Λάκκο και βρήκαν το βάθος του δέκα μέτρα. Αυτά τα ξέρω από παράδοση. Εκείνο που ξέρω προσωπικά είναι ότι από 60ετίας πηγαίναμε και ποτίζαμε τα αρροτριόντα μας (βόδια, άλογα) και αφού έπιναν νερό τα βαράγαμε και περνούσαν στην απέναντι πλευρά κολυμπώντας όχι περπατώντας, το βάθος του ήταν τόσο όσο χρειάζεται να κολυμπήσει ένα μεγάλο ζώο.

 Πως χώθηκε: Η μεγαλύτερη αιτία ήταν ο χείμαρρος Γερομπόρος που περνούσε σε απόσταση περίπου 200 μέτρων από το λάκκο και φορές από μεγάλες βροχές και τα νερά του με χώματα χειμώνα ξεχείλιζε πολλές και άλλες ύλες έπεφταν μέσα στο λάκκο καθώς και τα νερά το χειμώνα από τη γύρω περιοχή του λάκκου που και αυτή είναι αρκετή.

 Τι χρήση κάναμε οι Μπαμπινιώτες του νερού; Ποτίζαμε τα 400 περίπου αρροτριόντα και όλα τα γιδοπρόβατα, ποτίζαμε τα καπνά στο φύτεμα κουβαλώντας το με τα ζώα με διάφορα δοχεία, αφ’ ότου προμηθευτήκαμε αγροτικά μηχανήματα το κουβάλημα στο φύτεμα γίνεται με αυτά, και δοχεία και με αντλητικά μηχανήματα ποτίζαμε τα καπνά πληρώνοντας στην Κοινότητα μας όσα ορίσει γι’ αυτό το Κοινοτικό Συμβούλιο που εισπράττονται από το Δημόσιο Ταμείο ως πόρος της Κοινότητας μας κάθε χρόνο.

Χαριλ. Ν. Ζαρκαδούλας *

*Ιδρυτικό μέλος του Αγροτικού Συνεταιρισμού Μπαμπίνης και ένας από τους πρωτεργάτες στο χτίσιμο της αποθήκης.

Αγαπητοί μου συγχωριανοί,

 Αγαπούσα, αγαπώ και θα αγαπώ το χωριό μου όπως και όλους σας. Μεγάλωσα αρκετά κοντά σας, έζησα τον πόνο, τις χαρές σας, τις μιζέριες μαζί σας. Και μην μπορώντας, λόγω ανωτέρας βίας, να επικοινωνήσω μαζί σας προσωπικά- παρόλο που αισθάνομαι την ανάγκη να βρεθώ μαζί σας στις συνστιάσεις, στις εκδρομές σας, προπαντός του χωριού μας- αποφάσισα να σας στείλω αυτή μου την επιστολή. 

 Να σας συγχαρώ για τη ζωντάνια σας και τη μεγάλη σας προσπάθεια για τη συναδέλφωση των χωριανών μας και, γενικά, για την ανύψωση του μορφωτικού και πολιτιστικού του επιπέδου. Σας συγχαίρω και σας παρακαλώ συνεχίστε, σας τιμά και το αξίζει. Πάντα το χωριό μας προπορευόταν κοινωνικά. Αφίεμαι στην κρίση της Επιτροπής, αν δύναται και πρέπει να δημοσιεύσει την επιστολή μου και τα ποιήματα που σας στέλνω, θέλοντας να δείξω τα αισθήματα μου για τη μικρή μου πατρίδα και τους χωριανούς μου.

Με αγάπη προς όλους,

Μακρυνιώτης Λέων

ΧΩΡΙΟ (1983)

 Χωριό που σε θυμούμαστε Χριστούγεννα και Πάσχα του γυρισμού σκεφτόμαστε τη μακρινή την στράτα. Η νοσταλγία μας ξυπνά, βουρκώνουνε τα μάτια. Θυμόμαστε τα σπίτια σου με τον ασβέστη, τ’ άσπρα μπαλκόνια και παράθυρα, βασιλικούς στη γλάστρα, καλοσυνάτα πρόσωπα με λεβεντιά γεμάτα. Αυτά σου τα χαρίσματα και χίλια τόσα άλλα, χωριό σε κάνουν όμορφο, γεμίζεις νοστιμάδα, γι’ αυτό θα μείνεις μέσα μας αθάνατο για πάντα.

Λεωνίδας Μακρυνιώτης

Συνέχεια στις επόμενες Παλιές Γραφές , τον επόμενο μήνα στην ηλεκτρονική μας εφημερίδα.

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗΣ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΜΠΑΜΠΙΝΗΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

ΘΕΜΑ: ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ

ΣΧΕΤ.: Η ΑΠΟ 5 ΔΕΚ. 2020 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ, ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΘΕΜΑ

  1. Η οργανωση του Λαογραφικού Μουσείου μας συνεχίζεται σύμφωνα με την ενημέρωση που έγινε στη Γενική συνέλευση της 12ης Αυγούστου 2020, του Πολιτιστικού Συλλόγου Μπαμπίνης “ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΠΑΜΠΛΕΚΗΣ”.

  2. Ενέργειες που κάναμε: 

 α. Παραλήφθηκε από το υποθηκοφυλακείο Εχίνου (Κατούνας) το συννημένο φωτοαντίγραφο, του υπ’ αρ. 459/10 Αυγ. 1965 συμβολαίου αγοράς οικοπέδου εμβαδού 300 m2 στο οποίο οικοδομήθηκε αποθήκη (το σημερινό κτήριο που στεγάζεται το Μουσείο μας).

Ακολουθούν φωτοαντίγραφα του παραπάνω συμβολαίου

 β. Σε στενή συνεργασία με τον Αγροτικό Συνεταιρισμό Μπαμπίνης, παρελήφθησαν από την ΔΟΥ ΑΓΡΙΝΙΟΥ ο κλειδάριθμος και εκδόθηκαν από τον λογιστή οι κωδικοί πρόσβασης. Έτσι είναι δυνατή και θα γίνει μέχρι 30 Ιουνίου 2021, η δήλωση του οικοπέδου και του κτηρίου που στεγάζεται το Μουσείο μας, στο κτηματολόγιο.

 γ. Ξεκίνησαν οι διαδικασίες, σε πρώτο στάδιο προελέγχου και σε δεύτερο στάδιο ελέγχου, για την πιστοποίηση του Λαογραφικού Μουσείου μας, από το Υπουργείο Πολιτισμού. 

 δ. Ξεκίνησαν εργασίες ευπρεπισμού, εσωτερικά, της Αίθουσας Υλικών του Μουσείου και προμήθειας κουρτινών.

 ε. Κατόπιν ευγενικής χειρονομίας – προσφοράς, της Κοτσιλήρη Ευανθίας, παρελήφθησαν πολύτιμα υφαντά, και τα οποία θα λάβουν την πρέπουσα θέση, στο τζάκι – καθιστικό που σχεδιάζεται.

  3. Επίσης σας γνωρίζουμε, ότι στην Επιτροπή Οργάνωσης και Διαχείρισης του Λαογρφικού Μουσείου Μπαμπίνης, ορίστηκε ως μέλος ο συγχωριανός μας Θεοδώρου Γεώργιος. Διότι έχει αναλάβει και ασχολείται μεθοδικά, με την κωδικοποίηση των Υλικών της Αίθουσας του Μουσείου μας. (Συγκρότησε σε συλλογές, σύνταξη μικρού ιστορικού, επιγραφοποίηση)

  4. Τέλος περιμένουμε την συνέχιση παραδόσεως ΥΛΙΚΩΝ, ώστε να εμπλουτισθούν οι συλλογές που υπάρχουν στο Μουσείο μας.

   5. << ΝΟΣΤΙΜΟΝ ΗΜΑΡ >> 

       << Γλυκειά η επιστροφή στην πατρίδα >> 

       << Γλυκειά η επιστροφή στο χωριό μας >>.

Αθήνα, 15 Φεβρουαρίου 2021

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

ΧΡΥΣΙΚΟΣ ΠΕΤΡΟΣ

 

ΓΙΑ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ

Αυτές τις λίγες γραμμές τις καταθέτουμε σαν δάκρυα της θάλασσας της ψυχής μας που τα έχουν ξεβράσει τα κύματα των αισθημάτων πάνω στα βράχια της αγωνίας μας. Αναλογιστείτε ,κρίνετε και αφήστε να μιλήσει η καρδιά σας.

Οι άνθρωποι ας είναι τα πιο ανήμερα θηρία, ας έχουν πατήσει το φεγγάρι, ας έχουν δαμάσει και έχουν καταφέρει τα πάντα, ας έχουν γίνει πλούσιοι και τρανοί , όμως όπου και αν βρίσκονται, σε όλα τα πέρατα της οικούμενης ,αναπολώντας τα περασμένα, το μυαλό τους καρφώνεται στη γενέτειρα τους, το χωριό τους. Νοσταλγούν τα πρώτα τους χρόνια, το απώτερο παρελθόν.

 Τι σημαίνει το χωριό για τον καθένα μας είτε είμαστε κοντά του, είτε ξεριζωμένοι μακριά του ;

 Τις ρίζες, τα πατρογονικά γονίδια και χρωματοσώματα , τους γέρους και καρτερικούς γονείς μας με τις αιώνιες νουθεσίες τους ,τα πρωτάρικα ερωτικά μας σκιρτήματα, τους πρώτους σχηματισμούς συναισθημάτων, ορμών και παρορμήσεων στο υποσυνείδητο μας.

 Τα χωριά μας είναι τα αιθέρια έλαια της ζωής μας ,το DNA του ΕΙΝΑΙ μας, η RAM της ΨΥΧΗΣ μας.

 Δεν αξίζει λοιπόν να δείξουμε μια στάλα ενδιαφέρον και να αφιερώσουμε έστω λίγο από τον πολύτιμο σίγουρα χρόνο μας;

 ΤΙ ΛΕΤΕ ;

 ΑΞΙΖΕΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΞΙΖΕΙ !!!!!

 Η αγάπη για την γενέτειρα μας δεν φθάνει μόνο να υπάρχει , ας δεχτούμε ότι αυτό είναι δεδομένο για όλους, αλλά συνάμα πρέπει να αποδεικνύεται εμπράκτως και συνεχώς. Η προσωπικότητα προάγεται και ωριμάζει μέσα από την Αγάπη ,τη βοήθεια , τη συνεργασία και την προσφορά.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΣΤΑΜΟΥΛΑΚΑΤΟΥ

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ

ΑΠΕΒΙΩΣΑΝ

Τσακαλογιάννη Νίκα

Κοσμά Αρετή

Κολοβού – Μπάκα Βιργινία

Παπαστάμου – Πετράτου Βασιλική

Θερμά συλλυπητήρια στις οικογένειες

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΥΛΛΟΓΟ

Χρυσικός Ιωάννης του Δημοσθένη 50 € 

Ετικέτες:  #

Σχόλια