Παράκτια ζώνη Ξηρομέρου...

 



Πρόσφατα διάβασα μια πολύ ωραία ανάρτηση του Πάνου Η Χολή πρόεδρου της ΠΑΝ.ΣΥ. φίλου και συγχωριανού μου για την ΒΕΛΑ.
Η ανάρτηση του, τόσο εμένα και πολλούς άλλους Ξηρομεριτες μας ταξίδεψε νοερά και με μεγάλο συναισθηματικό φόρτο κυρίως στα νεανικά μας χρόνια που κολυμπούσαμε στις όμορφες αυτές παραλίες.
Ανάμεσα στα τόσα υπέροχα που γράφει ο Πάνος Η. Χολής στην ανάρτηση του, γράφει και τούτο για τη ΒΕΛΑ "Αυτός ο χώρος των 10.000 στρεμμάτων αποτελεί κοινοτική έκταση με τελεσίδικη απόφαση του Εφετείου Πατρών το 1980, έναντι του δημοσίου. Αυτός ο κοινοτικός χώρος αποτελούσε και αποτελεί έως και σήμερα το όνειρο εκατοντάδων συγχωριανών μου για μετατροπή του σε χώρο παραθεριστικής και όχι μόνο,κατοικίας.Τα πρώτα βήματα έγιναν τη δεκαετία του 1990 και ολοκληρώθηκαν το 1998 με καθορισμό των ιδιοκτησιών των συγχωριανών μου σε μια έκταση 3.000 στρεμμάτων περίπου και έκτοτε το όνειρο παραμένει ζωντανό έως και σήμερα με διάφορες σκέψεις προς την υλοποίηση του στόχου και αξιοποίησης της περιουσίας τους προς την ανωτέρω κατεύθυνση"
Κάτι θαρρώ αντίστοιχο συμβαίνει και με τους κατοίκους της Τ.Κ. Καραΐσκάκη και άλλων παράκτιων Τ.Κ. του δήμου Ξηρομέρου
Το όνειρο πράγματι παραμένει ζωντανό ,ζητούμενο όμως είναι πως μπορεί να υλοποιηθεί ο στόχος και η αξιοποίηση της περιουσίας του καθενός .
Πως εν τέλει θα μπορούσε τουλάχιστο ένα τμήμα της παράκτιας ζώνης του Ξηρομέρου από Αστακό έως Αγριλιά να αξιοποιηθεί προς όφελος των κατοίκων και του Δήμου ;
Πως και με ποιους συγκεκριμένους τρόπους θα μπορούσε η σημερινή Δημοτική Αρχή να συμβάλει στο όνειρο με πρωτοβουλίες και συγκεκριμένες δράσεις πχ οικοδομικούς συνεταιρισμούς κλπ
Εκείνο που προέχει δεν είναι η άρνηση και ο αναθεματισμός , είναι η δράση και οι δημιουργικές πρωτοβουλίες που μας βρίσκουν όλους αρωγούς.

“Πότε, αν όχι τώρα; Ποιος, αν όχι εμείς;”

ΒΕΛΟΥΤΣΑ

Σχόλια