Στο έλεός της η ύπαιθρος: Η περίπτωση της κλοπής 2 τόνων (!) ελιάς στο Καινούργιο φέρνει το θέμα στο προσκήνιο

 

Απαιτείται Σώμα φύλαξης για την ύπαιθρο σύμφωνα με την εφημερίδα ‘Συνείδηση”, η οποία αναφέρει πως είναι στο έλεός της η ύπαιθρος. Η περίπτωση της κλοπής 2 τόνων (!) ελιάς στο Καινούργιο φέρνει το θέμα στο προσκήνιο.

Αναλυτικά το δημοσίευμα: 

Η περίπτωση ιδιοκτήτη λιοστασιού στο Καινούργιο Αγρινίου που επισκέφθηκε το χωράφι του για να ελέγξει τον καρπό στα δέντρα και βρήκε μαζεμένους τους έτοιμους καρπούς, αρχικά έκανε εντύπωση, αλλά μετά προκάλεσε οργή. Έδειξε ότι όλοι είναι εκτεθειμένοι σε κάθε είδος κινδύνου στα χωριά, ακριβώς εκεί που ακόμα μένει κόσμος για μια υποτιθέμενη ποιότητα ζωής.

Όπως είναι γνωστό, οι ιδιοκτήτες λιοστασιού στην περιοχή Αγίας Παρασκευής την Τετάρτη 16 Νοεμβρίου, όταν πήγαν για να μαζέψουν τις ελιές τους διαπίστωσαν ότι τις Καλαμών τις είχαν μαζέψει άλλοι! Μετά το αρχικό σοκ, ενημερώθηκαν από ιδιοκτήτη γειτονικού λιοστασιού  ότι ένα άγνωστο ζευγάρι μάζευε τις ελιές πριν λίγες ημέρες, αλλά υπέθεσε ότι τους είχαν στείλει οι ίδιοι (οι ιδιοκτήτες) καθώς διαμένουν μόνιμα σε άλλη περιοχή.

Μετέβησαν στην Α.Δ. Αγρινίου, υπέβαλαν μήνυση και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τους ο κλεμμένος καρπός υπολογίζεται πάνω από δύο τόνους. Έδωσαν την περιγραφή των ατόμων και του οχήματος που χρησιμοποίησαν για την μεταφορά, με τις έρευνες της αστυνομίας να είναι σε εξέλιξη. Τι εντύπωση, όμως, κάνει κάτι τέτοιο σε ανθρώπους που ζουν στην περιοχή και έχουν ως βιοποριστικό μέσο την ελιά;

Η «Συνείδηση» απευθύνθηκε στον πρόεδρο του Αγροτικού Συνεταιρισμού Καινούργιου, Περικλή Παπασάικα:

Ο Περικλής Παπασάικας

«Θίγετε ένα σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα που εδώ και καμιά δεκαπενταριά χρόνια έχει γίνει μάστιγα, αλλά κρατάει από παλιότερα, όταν αποφάσισε η Ελλάδα ότι η ύπαιθρος δεν χρειάζεται καμία φύλαξη. Κυριολεκτικά είμαστε στο έλεος όποιου έχει στο μυαλό τους να αρπάξει ο,τιδήποτε! Δεν  υπάρχει Αστυνομία, δεν υπάρχει Δασαρχείο, δεν υπάρχει τίποτε», είναι η απάντησή του.

Σύμφωνα με τον ίδιο πρόκειται για ένα χρόνια πρόβλημα που πριν 30 ή 40 χρόνια δεν υπήρχε. «Παλιά δεν διανοούνταν κανείς να σου πάρει κάτι από το χωράφι. Αφήναμε τα “βαντάκια” έτοιμα από τον καπνό και δεν τα πείραζε κανείς! Ε, πλέον δεν μένει μηχάνημα, δεν μένει σωλήνας του ΤΟΕΒ, φράχτες, ό,τι μπορείς να φανταστείς. Κλοπές σε εξοπλισμό αλλά και κλοπές καρπού, αυτό είναι το χειρότερο.

Μάλιστα, κάνουν και ζημιές, δεν φτάνει που κλέβουν, απλά δεν τους ενδιαφέρει», τονίζει ο κ. Παπασάικας που θυμάται ο ίδιος τα τελευταία χρόνια δύο ή τρεις ανάλογες περιπτώσεις, σαν το πρόσφατο περιστατικό με τους δύο τόνους. «Η μη εποπτεία και η μη αστυνόμευση αυτά κάνει. Σε μια περίπτωση που θυμάμαι τα τελευταία χρόνια δράστης ήταν ένας ντόπιος, που μάλιστα είχε πάρει επιτόπου τον καρπό και τον είχε πάει στο ελαιοτριβείο του! Όμως πια υπάρχουν και φερτοί από αλλού, αλλοδαποί αλλά και δήθεν εργάτες. Ή και διερχόμενοι νομάδες, καταλαβαίνετε…», λέει με νόημα.

Που οφείλεται όμως αυτή η νοοτροπία που ευνοεί την παράδοση σε κλέφτες και καταπατητές; «Είναι ολόκληρη κουλτούρα, τα κατάφεραν κάποιοι και το ευτέλισαν κι αυτό λέγοντας “έλα μωρέ, θα ασχολείται το Κράτος τώρα με το ποιος πήρε την γίδα του γείτονα;”, βάζοντας τεχνηέντως και το παλιό πολιτικό θέμα της Αγροφυλακής. Δεν υπάρχει σοβαρό κράτος στον κόσμο που να μην έχει φύλαξη στην ύπαιθρο χώρα.

Είτε τους λένε rangers, είτε τους λένε Αγροφυλακή, είτε αλλιώς, κάτι υπάρχει. Εδώ ξεκινάς από το σημείο που είμαστε και φτάνεις μέχρι το Καρπενήσι και δεν βλέπεις κάτι που να σε αποτρέψει από το να κλέψεις. Χρειάζεται κάποιο Σώμα που θα φυλάει όλες αυτές τις εκτάσεις, γιατί υπάρχουν περιουσίες απομακρυσμένες, υπάρχουν καταπατήσεις, λαθροθηρία!

Ο καθένας κάνει ό, τι γουστάρει και δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν, αν απόψε το βράδυ βρέξει, για παράδειγμα, θα υπάρχει από το απόγευμα μια ερημιά παντού και μπορείς να πάρεις το αυτοκίνητό σου και να πας στην περιουσία του καθενός και να μην φοβάσαι αν σε δει κανένας. Γράψτε, ότι πρέπει κάτι να γίνει, είναι σοβαρό θέμα περιουσιών και κοινωνικής συνοχής».

Λύση η ενεργοποίηση των δήμων;

Για να είναι ζωντανή η ύπαιθρος και να έχει κόσμο που χρειάζεται, ώστε να μην γίνεται αντικείμενο… επιδρομών, υπάρχουν και πρωτοποριακές ιδέες, διάθεση να υπάρχει. Για παράδειγμα, 2.800 ελαιόδεντρα (!) του δήμου Ηρακλείου τα φροντίζουν και τα αξιοποιούν ωφελούμενοι του ΚΕΘΕΑ. Αυτό δημιουργεί έναν παράγοντα από επισκεψιμότητα και δραστηριότητα που είναι έξω από την παραγωγή καθαυτή και από τους εμπορικούς ανταγωνισμούς.

Η καλλιέργεια των ελαιόδεντρων του Δήμου Ηρακλείου από τους ωφελούμενους του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων – «Αριάδνη» είναι μια πρωτοποριακή κοινωνική δράση που εντάσσεται στο πλαίσιο της συνεργασίας του Δήμου με το ΚΕΘΕΑ – «Αριάδνη», για την αξιοποίηση της δημοτικής περιουσίας προς όφελος κοινωνικά ευαίσθητων ομάδων.

Τον Δεκέμβριο του 2021 ο Δήμος Ηρακλείου υπέγραψε σύμβαση με το ΚΕΘΕΑ, η οποία προβλέπει την δωρεάν παραχώρηση στο ΚΕΘΕΑ για τρία χρόνια του δικαιώματος καλλιέργειας των ελαιοδέντρων που βρίσκονται σε ακίνητα ιδιοκτησίας του Δήμου Ηρακλείου και την απασχόληση στην καλλιέργεια και στην συγκομιδή του ελαιοκάρπου ωφελουμένων του ΚΕΘΕΑ καθώς και κοινωνικά αδύναμων συμπολιτών μας τους οποίους θα υποδεικνύουν οι Κοινωνικές Υπηρεσίες του Δήμου Ηρακλείου.

Επίσης κανόνισε ότι το παραγόμενο ελαιόλαδο θα διατίθεται ως εξής: μετά από την περίοδο χάριτος ενός έτους, κατά την οποία το ΚΕΘΕΑ θα κρατήσει το σύνολο της ποσότητας που θα παραχθεί, το Κέντρο θα διαχειρίζεται το 75% του προϊόντος για την κάλυψη των εξόδων καλλιέργειας και ως συμβολή στην υλοποίηση των στόχων του και θα αποδίδει στο Κοινωνικό Παντοπωλείο!

Γιατί να μην γίνουν ανάλογες κινήσεις με επενδύσεις από τους ΟΤΑ στην Αιτωλοακαρνανία ώστε να πάψει και η εγκατάλειψη που φέρνει τα παραπάνω φαινόμενα. Άλλωστε, δεν διαμαρτύρονται όλοι ότι δεν έχουν χέρια και προσωπικό, ούτε για να μαζέψει τις ελιές; Πόσα κτήματα θα μείνουν απείραχτα και θα σκεφτεί κάποιος επιτήδειος να τα μαζέψει… νύχτα; Όλοι ξέρουμε κι από μια ιστορία από οικογένειες που έχουν μείνει σε μεγάλες εκτάσεις μόνες με ηλικιωμένους που δεν μπορούν να φροντίσουν ούτε τις ελιές. Όταν συμβαίνουν όλα αυτά, πώς να μην μπουν ιδέες στους άρπαγες;

Γιάννης Συμψηρής – Εφημερίδα “Συνείδηση”