Η Πρωτομαγιά : Άρωμα Άνοιξης και Παράδοσης

Γρηγόρης Γ. Καλύβας 1 Μαΐου 2025, 10:39

Στη Θεσσαλία, εκεί που η πεδιάδα απλώνεται σαν πολύχρωμο χαλί κάτω από τον ανοιξιάτικο ήλιο, η Πρωτομαγιά δεν είναι απλώς μια ημερομηνία. Είναι μνήμη, είναι άρωμα, είναι παράδοση που ζει μέσα στους ανθρώπους και τα τοπία.

Με την πρώτη δροσιά του Μάη, τα χωριά ξυπνούν σε ρυθμούς γιορτής. Οι καρδιές γεμίζουν λαχτάρα για την εξοχή, για εκείνη τη συνάντηση με τη φύση που κάθε χρόνο μοιάζει πρώτη φορά. Παιδιά, γέροι και νέοι ξεχύνονται στα λιβάδια, με καλάθια στα χέρια και λουλούδια στα μάτια. Η γη χαρίζει απλόχερα τα στολίδια της: παπαρούνες με το κόκκινο της καρδιάς, μαργαρίτες που γελούν στον ήλιο, στάχυα που υπόσχονται ευφορία. Από αυτά, πλέκεται το στεφάνι του Μάη — μια πύλη που ενώνει τον άνθρωπο με τη φύση και το παρελθόν με το παρόν.

Στις αυλές και στις πλατείες, στήνονται γλέντια με χορούς κυκλικούς, όπως ο κύκλος της ζωής. Το κλαρίνο σέρνει τον ρυθμό κι η φωνή των τραγουδιών μοιάζει να έρχεται από πολύ μακριά, από τις γιαγιάδες και τους παππούδες που κάποτε χόρευαν στα ίδια χώματα. Σε κάποιες γωνιές της Θεσσαλίας, ο “Μάης” ανασταίνεται με πρόσωπα στολισμένα με λουλούδια και τραγούδια της άνοιξης — ένα τελετουργικό που τιμά την αναγέννηση και τη δύναμη του φυσικού κόσμου.

Η Πρωτομαγιά εδώ δεν είναι μονάχα ημέρα ανάπαυλας. Είναι μια τελετή ζωής, ένα ευχαριστώ στη φύση που ξαναγεννιέται και μας θυμίζει πώς, μέσα στην απλότητα, κρύβεται η αληθινή ομορφιά. Στη Θεσσαλία, την εύφορη και αρχοντική, κάθε Πρωτομαγιά είναι μια υπόσχεση: πως όσο υπάρχει άνοιξη, θα υπάρχει και ελπίδα.

Μάης μπαίνει στη Θεσσαλία κι η γη φοράει τα καλά της.

Ανθίζουν οι παπαρούνες στα χωράφια σαν μικρές καρδιές που πάλλονται.

Ο αέρας μυρίζει θυμάρι και υποσχέσεις.

Τα χέρια ανοίγουν να πιάσουν ήλιο, τα πόδια τραβούν για τα λιβάδια.

Γεμίζουν τα καλάθια με κεράσια και γέλια,

κι οι μανάδες πλέκουν στεφάνια με ό,τι δίνει η φύση:

μαργαρίτες, στάχυα, άγριο δυόσμο και λίγη σιωπή απ’ τον χειμώνα που φεύγει.

Το στεφάνι του Μάη δεν είναι στολίδι — είναι φυλαχτό.

Το κρεμάμε στις πόρτες μας για να θυμόμαστε πως η ζωή ξαναρχίζει.

Στα χωριά, οι φωνές ενώνονται με το τραγούδι του κλαρίνου,

και τα βήματα του χορού μοιάζουν να ξέρουν τον δρόμο από παλιά.

Ο ήλιος κοιτάζει από ψηλά κι ευλογεί.

Εκεί, στις πλατείες και στα περβόλια,

η Πρωτομαγιά δεν είναι γιορτή.

Είναι ευχή.

Να αγαπάς, να ανθίζεις, να μην ξεχνάς την παράδοση , να μην προσβάλλεις την φύση !!!

https://www.stagonnews.gr